بررسي رابطه سبك زندگي اسلامي با همدلي و اميدواري در نوجوانان

اين پژوهش، به بررسي رابطه سبك زندگي اسلامي، با همدلي و اميدواري در نوجوانان، به روش توصيفي- همبستگي مي پردازد. جامعه آماري، كليه دانش آموزان پسر پايه دوم و سوم دوره دوم متوسطه شهر تهران، در سال تحصيلي 94-93 بودند كه 380 دانش آموز به عنوان نمونه آماري، از ميان آنها به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي، انتخاب گرديد. براي جمع آوري داده ها، از پرسش نامه هاي سبك زندگي اسلامي، همدلي و اميدواري استفاده شد. بر طبق نتايج حاصل از پژوهش، بين نمره كلي سبك زندگي اسلامي با همدلي و اميدواري در نوجوانان، رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين نتايج تحليل رگرسيون گام به گام، نشان داد كه سبك زندگي اسلامي و برخي شاخص هاي آن مي توانند ميزان همدلي و اميدواري را در نوجوانان تبيين كنند. به عبارت ديگر، مي توان گفت: هر چه ميزان پايبندي نوجوانان به سبك زندگي اسلامي بيشتر باشد، ميزان همدلي و اميدواري در آنها بيشتر خواهد بود. بنابراين، با ارتقاي سبك زندگي اسلامي و تقويت اعتقادات ديني، مي توان سطح اميد و همدلي را در نوجوانان افزايش داد.