تحليل و بررسي چگونگي مثبت انديشي و آسيب شناسي آن از منظر عقل و دين

«مثبت انديشي و مهندسي فكر»، از جمله مباحث نويني است كه به تبع مباحث روان شناسي شناختي در جهان رواج يافته است. پيوند اين مقوله با زندگي انسان و سعادت و خوش بختي او، تعمق بيشتر در مباني معرفتي اين بحث را مي طلبد. اين پژوهش با توجه به سه رويكرد روان شناختي، فلسفي و ديني، به دنبال واكاوي چگونگي و نيازمندي هاي مثبت انديشي است. توجه به اهميت بعد شناختي انسان در شناخت عقلي و شناخت گرم عاطفي، و كيفيت صحيح بهزيستي ذهني و در نهايت، پيوند مثبت انديشي با سعادت و خوش بختي انسان، گام هاي معرفتي بحث را شكل مي دهد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه بعد شناختي انسان، در كنار بعد عاطفي و شناخت گرم و در نظر به پارادايم كلي فلسفي و جهان بيني ديني و سبك تحليل فردي و جزيي در حوزه روان شناختي، مي تواند مسير درست فكر را مهندسي كند تا از اين رهگذر، مثبت انديشي حقيقي فرصت طرح بيابد و مشخص شود كه اين مهم تنها با همپوشاني معرفتي روان شناسي، فلسفه و دين ميسر مي شود.