بررسي رابطه رهبري امنيت مدار با تعهد سازماني با ميانجيگري رضايت شغلي به روش مدل يابي معادلات ساختاري

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين رهبري امنيت مدار با تعهد سازماني با ميانجيگري رضايت شغلي انجام شد. روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهشي شامل كليه كاركنان اداري دانشگاه اروميه به تعداد 596 بودند كه 220 نفر با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. براي گردآوري دادههاي پژوهشي از سه پرسشنامه استاندارد رهبري امنيت مدار كومب (2010)، رضايت شغلي وتيل و ديويس (1990) و تعهد سازماني آلن و مي ير (1991) استفاده شد. براي بررسي روايي پرسشنامه ها از روش تحليل عاملي تاييدي استفاده و پايايي آنها با استفاده از آلفاي كرونباخ محاسبه شد كه به ترتيب 0/92، 0/87 و 79/ 0 بود. نتايج حاصله از اجراي مدل هاي تحليل مسير خروجي نرم افزار، نشان دهنده مناسب بودن برازش مدل معادلات ساختاري است. نتايج آزمون فرضيات به روش مدل سازي معادلات ساختاري نشان داد كه، بين رهبري امنيت مدار با رضايت شغلي و تعهد سازماني روابط معناداري وجود دارد. در ادامه نتايج حاكي از وجود رابطه معنادار بين رضايت شغلي و تعهد سازماني بود. همچنين نتايج نشان داد كه رضايت شغلي، نقش واسطه اي در رابطه بين رهبري امنيت مدار با تعهد سازماني دارد.