ارزيابي و تعيين نقش مجتمع ايستگاهي درواهز دولت با رويكرد توسعه مبتني بر حمل و نقل عمومي (TOD)

مقدمه و هدف پژوهش: امروزه با توجه به ضرورت توسعه پایدار و اهمیت روزافزون آن در مسائل شهری، در بسیاری از كشورهای پیشرفته جهان توسعه فضاهای شهری بر مبنای رویكرد توسعه مبتنی بر حمل و نقل عمومی انجام می‌گیرد.این رویكردنقش مهمی را در بهبود كیفیت زندگی شهروندان و ایجاد جوامعی پویا و سرزنده ایفا می‌كند. مجتمع‌های ایستگاهی از جمله اجزای این نوع توسعه می‌باشند كه با تمركز و جانمایی بهینه كاربریهای مختلف در ایستگاه‌ها و محدوده پیرامون آن‌ها سهم به سزایی در كاهش جابجایی‌های متعدد مسافران و تامین خدمات موردنیاز آنها دارند. در پژوهش حاضر نمونه مطالعاتی ایستگاه متروی دروازه دولت می‌باشد كه یك ایستگاه تقاطعی در بخش مركزی شهر تهران است و سهم به سزایی در جابجایی مسافران دارد. از این رو هدف از ارائه این پژوهش، ارزیابی و تعیین نقش مجتمع ایستگاهی دروازه دولت با رویكرد توسعه مبتنی بر حمل و نقل عمومی به منظور تمركز فعالیتها و تأمین نیازهای جمعیتی می‌باشد. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر، توصیفی - تحلیلی است و از جمله تحقیقات كاربردی می‌باشد. در این راستا در تبیین ادبیات و مبانی نظری از مطالعات كتابخانه ای و به منظور مطالعه ی نمونه موردی از روش میدانی استفاده شده است. همچنین به منظور تحلیل و ارزیابی از تكنیك فرایند تحلیل شبكه ای (ANP) و نرم افزار Super Decisions استفاده شده است. در واقع این تكنیك با ارائه رویكرد تصمیم گیری چند معیاره، ضمن اولویت بندی زیرمعیارهای موثر در هدف پژوهش، به تعیین نقش مجتمع ایستگاهی دروازه دولت می‌پردازد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد كه احداث مجتمع ایستگاهی دروازه دولت گرچه سبب ارتقاء كیفیت عرصه‌های عمومی و كاهش آلودگی‌های زیست محیطی می‌شود اما بیشترین نقش را در ارتقاء حمل و نقل عمومی ایفا می‌كند. در پایان نیز با توجه به نتایج ارزیابی، راهكارها و پیشنهاداتی به تفكیك گزینه‌های مورد بررسی ارائه می‌گردد.