شناسايي و رتبه بندي عوامل موثر بر استرس شغلي در كاركنان با تكنيك AHP

چكیده زمینه و هدف: استرش شغلی امروزه یكی از پدیده‌های مهم در زندگی اجتماعی و تهدیدی جدی برای سلامتی نیروی كار در جهان می‌باشد؛ بنحوی كه «سازمان بین المللی كار» استرس شغلی را به عنوان شناخته شده ترین پدیده‌ی تهدید كننده‌ی سلامتی كارگران معرفی نموده است. هدف از انجام این تحقیق شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر استرس شغلی كاركنان در شركت كاله آمل می‌باشد. روش پژوهش: این پژوهش با توجه به ماهیت آن؛ توصیفی و با توجه به هدف تعریف شده، از نوع كاربردی است و بر اساس شیوه انجام آن، پیمایشی است. جامعه این تحقیق را كلیه كاركنان شركت كاله آمل تشكیل می‌دهند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه مقایسات زوجی می‌باشد و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تكنیك تحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده شده است. در مجموع پرسشنامه ای برای 74 نفر از 126 كاركنان شناسایی شده (دلیل انتخاب این گروه اشراف بیشتر این افراد با موضوع پژوهش با توجه به تجربه كاری و تخصص آن ها نسبت به بقیه كاركنان بوده است) در شركت كاله آمل، ارسال شد. یافته ها: یافته‌های تحقیق نشان دهنده آن است كه در میان عوامل اصلی موثر بر استرس شغلی به ترتیب عوامل روانی – اجتماعی، فیزیكی و محیطی از اولویت برخوردارند. همچنین در بین عوامل روانی – اجتماعی، عامل عدم وجود فرصت ارتقای شغلی با 0.222 بیشترین وزن و عامل عدم پاسخگویی مدیریت به نگرانی‌های كاركنان با 0.036 كمترین وزن را دارا می‌باشد؛ در بین عوامل فیزیكی، عامل زمان استراحت غیر قابل انعطاف با 0.138 بیشترین وزن و عامل نیاز به قدرت بدنی با 0.20 كمترین وزن را دارد. در بین عوامل محیطی نیز عامل شرایط كاری غیر ایمن با 0.059 بیشترین وزن و عامل سطح دمای محیط كاری با 0.010 كمترین وزن را در بین مولفه‌های اصلی استرس شغلی دارا می‌باشند. نتیجه گیری: با توجه به اینكه عامل عدم فرصت ارتقای شغلی؛ بیشترین وزن را در عوامل اصلی استرش شغلی(روانی - اجتماعی) كاركنان داراست، مدیریت و مدیران شركت كاله بهتر است محیطی آموزشی و مشاركتی را فراهم آورند كه كاركنان علاوه به یادگیری و آموزش و حس مفید بودن؛ بتوانند در مسیر ارتقای شغلی پشرفت كرده و باعث افزایش كارایی شركت شوند.