نقش واسطه اي مديريت دانش در ارتباط ميان رهبري تحول آفرين و نوآوري سازماني

چكیده زمینه: با گذر از اقتصاد سنتی مبتنی بر منابع به اقتصاد مبتنی بر دانش، دانش به یكی از دارائیهای اساسی سازمان‌ها تبدیل شده و مدیریت آن امری ضروری به نظر میرسد. در اقتصاد نوین، دانش منبع اصلی توسعه اقتصادی و صنعتی است. در این تحقیق تاثیر رهبری تحول‌گرا به عنوان یكی از رویكردهای نوین رهبری در سازمان و همچنین مدیریت دانش به عنوان یكی از محرك‌های اصلی عملكرد سازمانی بر افزایش نوآوری سازمانی مورد بررسی قرار گرفت. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش واسط مدیریت دانش در ارتباط میان سبك رهبری تحول‌آفرین و نوآوری سازمانی است. روش‌ها: روش پژوهش ازلحاظ هدف، كاربردی و ازلحاظ گردآوری داده‌ها، توصیفی _ همبستگی است. جامعه‌ی آماری پژوهش كلیه كاركنان شركت ایران‌خودرو شهر شیروان می‌باشد. با استفاده از روش تصادفی ساده 52 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه رهبری تحول‌آفرین باس و آولیو (200)، مدیریت دانش (چن و همكاران، 2011) و نوآوری (تركیبی از پرسشنامه‌های جیمنز، پنیادز، و پراجگو و سوهل) بود كه روایی و پایایی آن‌ها مورد تأیید قرار گرفت و پس از جمع‌آوری پرسش‌نامه‌ها و تحلیل داده‌ها نتایج تحقیق مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد كه بین رهبری تحول‌آفرین و نوآوری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. رابطه بین رهبری تحول‌آفرین و مدیریت دانش، مثبت و معنادار بود و بین مدیریت دانش و نوآوری نیز رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد. همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد كه رهبری تحول‌گرا به‌صورت مستقیم (β=0.71) و غیرمستقیم با نقش واسطه‌ای مدیریت دانش (β=0.20) بر نوآوری اثرگذار می‌باشد (درمجموع β=0.91). همچنین مدیریت دانش نیز بر نوآوری سازمانی تأثیر معناداری دارد (=0.28β). نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده نشان داد كه مدیریت دانش شرط اساسی برای نوآوری محسوب می­شود. ضمن اینكه مدیران سازمانی با الگوگیری از سبك رهبری تحول‌گرا می‌توانند در ارتقای مدیریت دانش سازمانی موفق­تر عمل كنند.