بررسي اثر تراكم بر تاب آوري مناطق شهري (نمونه موردي محلات ناحيه يك منطقه چهارده شهر تهران)

فاقد عنوان و چكيده لاتين

سرزمين كوهستاني استان مازندران از قرون اوليه اسلامي‌ پذيراي امام زادگاني بود كه از ظلم و جور دستگاه خلافت به دامن آن پناه برده و يا براي اشاعه دين به اين ديار آمده بودند. بر اين اساس تعداد 1062 بقعه و مكان مذهبي در اين استان وجود دارد كه تعداد 174 مورد از آنها در فهرست آثار ملي به ثبت رسيده است. بررسي‌هاي انجام شده بر اساس مستندات تاريخي نشان ميدهد كه تاكنون فقط شجره نامه 238 بقعه مذهبي اين استان به اثبات رسيده و داراي سند معتبر مي‌باشد و 824 بقعه مذهبي استان فاقد شجره نامه معتبر مي‌باشند. با توجه به اينكه در سراسر اين استان بقعه مذهبي وجود دارد، لذا اين بقاع متبركه تأثير فرهنگي و اجتماعي فراواني در بين مردم ايجاد نموده است و مردم شيعه مذهب استان نيز در عمل اين موضوع را پذيرفته اند، چون در هنگام مشكلات و گرفتاري‌ها به مكان‌هاي مذهبي پناه برده و حتي كراماتي نيز از آنها نقل كرده‌اند و قبور شهدا و مومنين را در جوار اين اماكن مذهبي قرار داده‌اند. از نظر معماري نيز مي‌توان گفت كه اين بقاع متبركه در دوره‌هاي مختلف و به سبك‌هاي متفاوت از يكديگر ساخته شده و تقريباً آثار قديمي اين اماكن از بين رفته و بسياري از اين بقاع بازسازي شده‌اند و هيأت‌هاي امناء در بيشتر بقاع متبركه استان فعاليت مي‌نمايند. بنابراين هدف از اين مقاله بررسي وتبيين بقاع متبركه استان مازندران ونقش فرهنگي - اعتقادي آنها مي‌باشد كه با روش توصيفي – تحليلي و بر اساس منابع كتابخانه اي نگاشته شده است