گويش بهدينان كرمان

زبان نشاگر هويت و گذشته هر مردمي است ولي شاهديم كه بسياري از زبانهاي اقليت تحت نفوذ زبانهاي رسمي ازبين رفته اند يا شانسي براي بقا ندارند. امروزه تنها شمار بسيار كمي از سالمندان زرتشتي را ياراي سخن گفتن با گويش بهديني كرماني است. هدف از اين نوشتار افزون برگامي براي دوباره زنده كردن اين گويش، بهره گيري از دستاوردهاي آن براي نگهداري ديگر لهجه هاي گويش بهديني است. اين نوشتار به بررسي جايگاه گويش بهديني كرماني از گذشته تا امروز، شماري از تفاوت هاي بين اين گويش و گويش بهديني يزدي، چگونگي جاي گرفتن اين گويشي كهن در زمره زبانهاي «رو به نابودي» و پروژه هايي كه براي نجات اين گويش در دست انجام است مي پردازد. اين پژوهش نشان مي دهد كه همان گونه كه زرتشتيان كرمان بنا به دگرگوني هاي اجتماعي، سياسي، فرهنگي، اقتصادي، دگرگوني شيوه ي زندگي، گسترش رسانه هاي گروهي، كاهش ارزش و پايگاه اجتماعي گويش و كم شدن كاربرد آن در جامعه و خانواده زبان مادري خود را كنار گذاشته اند. بايد امروز نيز همگي با دگرگوني در احساسات، نگرش ها و باورها نسبت به نقش، كاربرد و اهميت پايگاه زبان مادري گام بردارند و مدرسه هاي زرتشتيان، كلاسهاي ديني، رسانه هاي گروهي، انجمن ها و سازمانهاي زرتشتي، سياستمداران و بزرگان جامعه و سازمانهاي نگهبان ميراث زباني نقش بزرگي را در زنده كردن اين گويش دارند