تحليل دانه‌بندي بلوك‌هاي مسكوني از منظر جرم‌شناسي با استفاده تكنيك نحو فضا

هدف از انجام اين پژوهش بررسي نقش دسترسي بصري و فيزيكي در فضاهاي باز مجتمع‌هاي مسكوني و نقش آنها در تامين امنيت آن محيط است. پيرامون موضوع مطروحه، سه الگوي فضاي باز در مجتمع‌هاي مسكوني در نظر گرفته شد كه شامل"الگوي حياط مركزي"،"الگوي خطي يا رديفي"‌ و"الگوي بلوك‌هاي پراكنده" است. ابزار ارزيابي در اين پژوهش، تئوري نحو‌فضا است. فرايند اين پژوهش به اين صورت انجام مي‌شود كه در ابتدا فاكتورهاي مؤثر بر ميزان جرم‌خيزي فضاهاي باز مجتمع‌هاي مسكوني استخراج مي‌گردد، سپس با استفاده از تئوري نحو فضا، به تبيين چارچوب نظري پژوهش پرداخته مي‌شود. در ادامه با استفاده از نرم افزار Depthmap ، شاخصهاي‌" قابليت دسترسي فيزيكي"،" قابليت دسترسي بصري"،"دسترسي محلي" و دسترسي فراگير" در نمونه هاي موردي بررسي مي‌شود و در نهايت الگوي نهايي بهينه كه داراي كمترين ميزان احتمال جرم خيزي است معرفي شده و راه‌كارهاي حاصل تبيين مي‌گردد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه با توجه به تحليل‌هاي كمي ذكر شده، فضاي باز مجتمع مسكوني با الگوي حياط مركزي، داراي كمترين ميزان جرم خيزي نسبت به دو الگوي ديگر است، اين در حالي است كه در فضاهاي باز با الگوي بلوك‌هاي پراكنده، امكان وقوع جرم بيشتر از ساير نمونه‌ها مي‌باشد.