تحليل جامعه شناختى رابطه بين مؤلفه هاى سرمايه اجتماعى با پيشگيرى از جرم (مورد مطالعه: استان اردبيل)

زمينه و هدف: هدف اصلي پژوهش حاضر، تحليل جامعه‌شناختي رابطه بين مؤلفه‌هاي سرمايه اجتماعي با پيشگيري از جرم در استان اردبيل است. روش: روش حاضر از نوع توصيفي- پيمايشي، ابزار جمع‌آوري اطلاعات مبتني بر پرسش‌نامه در قالب طيف ليكرت بوده و پايايي آن از طريق آلفاي كرونباخ، بالاي 7/0 تأييد شد. جامعه آماري پژوهش كليه افراد 20 سال به بالاي ساكن استان اردبيل برابر با 1240000 نفر بوده و از اين تعداد 382 نفر از طريق فرمول كوكران به‌عنوان حجم نمونه و براساس نمونه‌گيري خوشه‌اي از سه شهر اردبيل، پارس‌آباد و مشكين‌شهر به‌صورت تصادفي انتخاب شدند. يافته‌ها: از بين مؤلفه‌هاي سرمايه اجتماعي بجز متغير ميزان دين‌داري، بين متغيرهاي انسجام اجتماعي (348/0)، اعتماد اجتماعي (546/0)، مشاركت اجتماعي (628/0)، آگاهي اجتماعي (231/0)، جامعه‌پذيري (551/0)، نظارت مدني (408/0) و حمايت اجتماعي (385/0) با پيشگيري از جرم رابطه معني‌دار وجود دارد. مدل رگرسيوني حاكي از اين است كه ضريب همبستگي چندگانه برابر با (278/0) و ضريب تعيين خالص برابر با (195/0) است. بر اين اساس مي‌توان گفت كه مجموع متغيرهاي معنادار در مدل توانسته‌اند 19/0 درصد از تغييرات متغير وابسته را پيش‌بيني كنند. نتايج: سرمايه اجتماعي، سازوكاري قوي و كم‌هزينه براي كاهش جرم تلقي مي‌شود و نقش مهمي در پيشگيري از جرم دارد. با توجه به يافته‌هاي پژوهش مي‌توان گفت جوامعي كه سطح بالايي از سرمايه اجتماعي دارند، به دليل، وجود حمايت اجتماعي، اعتماد مبتني بر عاطفه، نظارت در فرايند جامعه‌پذيري و هنجارپذيري و همدلي اجتماعي، ميزان گرايش به جرم بسيار پايين است. به‌طوري‌كه با بهبود سرمايه اجتماعي، اعتمادزايي و مشاركت‌گرايي در جامعه ازيك‌طرف و توجه به جامعه‌پذيري افراد، تقويت نظارت رسمي - غيررسمي و حمايت اجتماعي از اعضاي جامعه مي‌توان به بهتر شدن فرايند پيشگيري از جرم كمك كرد.