جايگاه ايران در مكاتب فكري سياست خارجي روسيه

سياست خارجي روسيه برآمده از انديشه هايي است كه در مكاتب فكري موجود در فضاي انديشگي اين كشور ريشه دارند. ماهيت اين مكاتب به صورت جسته و گريخته مورد پژوهش قرار گرفته است ولي درباره دسته بندي مشخص اين مكاتب و تاثير آنها بر روند شكل گيري سياست خارجي روسيه در قبال ايران، پژوهشي در دست نيست. در اين رابطه، مقاله حاضر با طرح چند پرسش به اين موضوع مي‌پردازد؛ ايران داراي چه جايگاهي در مكاتب فكري معاصر سياست خارجي روسيه است؟و چرا ايران نتوانسته جايگاه مناسبي در سياست خارجي روسيه داشته باشد؟ مكاتب فكري موثر در سياست خارجي روسيه كدام هستند؟ نگاه اين مكاتب نسبت به ايران چگونه است؟ در اين راستا با بهره گيري از پژوهش‌هايي كه توسط متخصصين اين حوزه انجام پذيرفته و با اين ايده كه ايران در نگاه مكاتب اوراسياگراتر و دولت‌گرا، حائز جايگاه مهم‌تري بوده، اما در نگاه آتلانتيك‌گرا و ملي‌گرا كم اهميت‌تر تلقي مي‌شود؛ به اين مهم دست يافتيم كه جايگاه متفاوت ايران در اين مكاتب فكري و رويكردهاي پرنوسان و بعضا متناقض سياست خارجي روسيه نسبت به ايران، ناشي از وجود نگرش‌ها و مكاتب فكري سياسي متفاوت طي تجارب تاريخي و پيشينه‌هايي از اقتصاد و تحولات سياسي در اين كشور ارزيابي مي‌گردد. به بيان ديگر بيش از آن كه اين تغييرات در سياست خارجي روسيه ناشي از تحولات بين المللي باشند، ريشه در مسائل داخلي روسيه و گفتمان‌هاي نشأت گرفته از آن دارد.