قدرت نرم تركيه در آسياي مركزي و قفقاز جنوبي

بعد از به‌قدرت رسيدن حزب عدالت و توسعه، اصلاحات سياسي، قدرت تركيه در عرصه بين‌الملل  افزايش يافت و اين امر سبب ورود تركيه به حلقه بازيگران قدرت نرم در عرصه‌هاي منطقه‌اي و بين‌المللي گرديد. بر اين اساس، مقاله حاضر در صدد است تا ابزارها و ساز‌و‌كارهاي قدرت نرم تركيه را مورد بررسي قرار دهد و در مرحله بعد به تحليل چگونگي سياست‌هاي قدرت نرم اين بازيگر در حوزه آسياي مركزي و قفقاز جنوبي بپردازد. سوال مولفين مقاله عبارت است از اينكه ديپلماسي عمومي و مولفه‌هاي قدرت نرم در سياست خارجي تركيه در منطقه آسياي مركزي و قفقاز تاكنون به چه صورت بوده است؟ فرضيه مقاله عبارت است از اينكه قدرت نرم و ديپلماسي عمومي تركيه با بهره‌گيري از سه عنصر زبان، تاريخ مشترك و اقتصاد پي‌ريزي شده كه با توسعه و عمق بخشيدن به آن به اقدامي چند وجهي در ابعاد فرهنگي، اقتصادي و سياسي تبديل شده است و اكنون به‌واسطه آن، تركيه خواهان تبديل به يك قدرت منطقه‌اي تاثيرگذار در رقابت با ساير قدرت‌هاي منطقه‌اي است؛ همچنين  اين كشور در اين عرصه در دو دهه گذشته توانست به موفقيت‌هايي دست يابد و از خود تصوير مثبتي ايجاد نمايد. از اين‌رو، تركيه درصدد تحكيم بنيان‌هاي  معرفتي فرهنگ بومي و تعميم ارزش‌ها، دانش‌ها و نگرش‌هاي خود به فراسوي مرزهاي جغرافيايي خود است كه در اين ره‌گذر از ديپلماسي نرم و قدرت  بهره مي‌گيرد. روش تحقيق به‌صورت توصيفي تحليلي است.