تآْثير فصل كاشت و تراكم بذر بر عملكرد دانه و اجزاي عملكرد عدس (رقم گچساران) در شرايط ديم

به منظور بررسي امكان كشت پاييزه عدس در شرايط ديم و مقايسه آن با كشت معمول (بهاره) و نيز تعيين تراكم بذر مناسب در هر يك از فصل هاي كاشت، اين پژوهش در سال زراعي 88-1387 در شهرستان خرم آباد اجرا گرديد. آزمايش داراي دو عامل فصل كاشت (پاييزه و بهاره) و تراكم بذر (در پنج سطح 200، 250، 300، 350 و 400 بذر در مترمربع) بود كه به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي در چهار تكرار بررسي شد. نتايج تجزيه واريانس نشان داد تاثير فصل كاشت بر عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك، تعداد غلاف در متر مربع، شاخص برداشت، تعداد دانه در متر مربع، تعداد غلاف تك بذري وتعداد غلاف دو بذري در متر مربع، معني دار بود. عملكرد دانه ،عملكرد بيولوژيك، شاخص برداشت، تعداد غلاف در متر مربع و تعداد دانه در متر مربع در كشت پاييزه به طور معني داري بيشتر از كشت بهاره بود. همچنين تراكم كاشت اثر معني داري روي عملكرد دانه، تعداد غلاف در متر مربع، تعداد دانه در متر مربع و تعداد غلاف تك بذري در متر مربع داشت. بيشترين عملكرد دانه به ميزان 1600 كيلوگرم در هكتار به كشت پاييزه مربوط بود . تيمار 350 بذر در مترمربع داراي بيشترين عملكرد دانه (1575 كيلوگرم در هكتار) بود ولي تفاوت معني داري بين تراكم هاي 300 ،350 و 400 دانه در متر مربع وجود نداشت. كاشت اين محصول در شرايط ديم خرم آباد به صورت پاييزه و با تراكم 300 بذر در مترمربع توصيه مي گردد.