جايگاه خارج نزديك در گفتمان امنيتي نواوراسياگرايان روسيه

نگاه امنيتي نواوراسياگرايان روسيه به حوزه پيراموني خود به‌ويژه پس از روي كار آمدن دوباره پوتين (و البته در اواخر دوران مدوديف) توام با نگاه ترديد‌آميز نسبت به غرب و تلاش جهت مقابله و كاهش نفوذ غرب در ساختارهاي امنيتي منطقه بود. در اين راستا، هسته اين گفتمان بر ايجاد نهادها و ساختارهايي متمركز بوده است كه درصدد جذب همكاري‌هاي كشورهاي منطقه براي رقابت با ساختارهاي امنيتي غرب در حوزه خارج نزديك به خصوص با ناتو بوده‌اند. اين مقاله در چارچوب نظريه مجموعه امنيتي منطقه‌اي به تبيين اين رفتار روسيه در حوزه‌هاي پيراموني مي‌پردازد. با توجه به جايگاه، اهميت و نيز ادعاي اين نظريه در تبيين بهتر تحولات امنيتي در جهان پس از جنگ سرد اين نوشتار بر آن است تا با مبنا قرار دادن تحولات و پويش‌هاي امنيتي منطقه خارج نزديك به عنوان يكي از مناطق پر تنش و چالش برانگيز جهان در طي چند دهه اخير، سوال خود را اين گونه مطرح مي‌كند كه روسيه چه نوع رابطه امنيتي را با كشورهاي خارج نزديك  مطلوب خود در نظر گرفته است؟ فرضيه مقاله آن است كه روسيه بنا دارد يك مجموعه امنيتي منطقه‌اي مركزگرايانه به رهبري خود در خارج نزديك ايجاد كند به نحوي كه كشورهاي منطقه را به ترتيبات و نهادهاي امنيتي و اقتصادي مطلوب خود جذب كند و از نفوذ بازيگران و سازمان‌هاي فرامنطقه‌اي جلوگيري نمايد. روش نگارش مقاله به صورت تبييني تحليلي مي باشد و با استفاده از منابع كتابخانه اي و اطلاعات لازم جمع‌آوري شده است.