كاربرد روش رگرسيون لجستيك در مدل‌سازي كيفيت زيبايي شناختي سيماي سرزمين (مطالعه‌ي موردي: آبخيز زيارت استان گلستان)

برنامه‌ريزي گردشگري طبيعي، نخستين اقدام در مديريت مناطق طبيعي با رويكرد گردشگري است كه در آن عرصه‌هاي مستعد طرح‌ريزي تفرجي، پهنه‌بندي مي شوند. بنابراين يافتن منظره‌هاي زيبا مي‌تواند به عنوان يكي از اصول برنامه‌ريزي تفرجي مطرح شود. در اين پژوهش،آبخيز زيارت كه يكي از قطب‌هاي گردشگري استان گلستان است جهت مدلسازي ارزش‌هاي زيبايي شناختي به روش رگرسيون لجستيك كه قادر به برقراري ارتباط بين متغير وابسته و متغيرهاي مستقل است مورد بررسي قرار گرفت. متغير وابسته مجموعه‌اي از نقاط زيبا و نازيبا و متغيرهاي مستقل 8 معيار تيپ پوشش گياهي، تراكم پوشش گياهي، تنوع تراكم پوشش گياهي، اكوتون پوشش گياهي، قابليت ديد آبشار، قله، رودخانه و نقاط پر تنوع هستند. پس از نقشه‌سازي معيارها، در نهايت نقشه تناسب ارزش زيبايي‌شناختي بر اساس مدل آماري رگرسيون لجستيك تهيه شد. نتايج ارزيابي مدل رگرسيوني برازش داده شده با مقادير ROCبرابر با 879/0و Pseudo-R2 برابر با 4129/0 بيانگر درستي و اعتبار نسبتاً بالاي مدل است. نتايج نشان مي‌دهد پهنه‌هايي كه داراي ارزش زيبايي شناختي بالاتري هستند بيشتر در ارتفاعات و محدوده‌ي مركزي‌، حاشيه خط‌الرأس هاي شرقي و غربي و بخش جنوبي حوزه قرار دارند. نتايج حاصل از اين تحقيق، مي‌تواند فرآيند تصميم‌گيري براي مكان‌يابي و انتخاب مناطق تفرجگاهي زيباتر را تسهيل نمايد.