رابطه اختلال استرس پس آسيبي با مشكلات رفتاري كودكان كار قرباني آزارجنسي و مقايسه با كودكان بي سرپرست

The Relationship between PostTraumatic Stress Disorder and Behavioral Problems of Sexually Abused Labor Children Compared to Orphaned Children

مقدمه: تجربه استرس در كودكان مي تواند بر رشد و تحول آن ها تاثيرگذار باشد. هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه اختلال استرس پس آسيبي با مشكلات رفتاري كودكان كار مورد آزارجنسي و مقايسه آن با كودكان بي سرپرست بود. روش: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي از نوع همبستگي بود. تعداد 80 نفر از كودكان آسيب ديده تحت نظارت سازمان بهزيستي شهر تهران(40 كودك كار مورد آزارجنسي و 40 كودك بي سرپرست) در سنين 1014 سال با روش نمونه گيري دردسترس با كسب مجوز انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده سياهه رفتاري كودكان آشنباخ و رسكولا فرم گزارش معلم(TRF) (2001) و مقياس ساختار يافته مصاحبه اي علائم استرس پس از ضربه فوا و همكاران (1993) بود. به منظور تحليل داده هاي حاصل با نرم افزار 18SPSS به منظور بررسي روابط بين متغيرها از آزمون ضريب همبستگي و جهت تفاوت ضرايب همبستگي دو گروه از z فيشر و براي مقايسه متغيرها در دو گروه از آزمون t مستقل استفاده شد. يافته ها: اختلال استرس پس آسيبي با تمام مولفه هاي مشكلات رفتاري درگروه موردآزار جنسي رابطه مثبت داشت. در كودكان بي سرپرست اختلال استرس پس آسيبي با تمام مولفه هاي مشكلات رفتاري به جز مشكلات اجتماعي و مشكلات توجه رابطه مثبت داشت ( p<0/05). بين اضطراب، گوشه گيري، شكايت هاي جسمي، مشكلات اجتماعي، قانون شكني، رفتار پرخاشگرانه، ساير مشكلات و مولفه هاي استرس پس آسيبي شامل تجربه مجدد، اجتناب، بيش برانگيختگي در دو گروه تفاوت وجود داشت ( p&le;0/05). اين تفاوت بين مشكلات توجه و تفكر معني دار نبود. ميانگين كل مولفه هاي مشكلات رفتاري و اختلال پس آسيبي به جز شكايات جسمي و مشكلات توجه در كودكان مورد آزار جنسي بالاتر بود، ميانگين شكايات جسمي و مشكلات توجه در كودكان بدسرپرست بالاتر به دست آمد. نتيجه گيري : هر دو گروه كودكان تحت تاثير رويداد استرس زا به مشكلات رفتاري دچار شده اند ولي كودكان قرباني آزار جنسي نسبت به بي سرپرست ها شدت مشكلات رفتاري شان بالاتر است كه مي تواند آمادگي آن ها را براي رفتارهاي پرخطر در دوره هاي بعدي رشد افزايش دهد. بنابراين پيشنهاد مي شود برنامه هاي پيشگيري طراحي شود كه توانمندي عاطفي و اجتماعي كودكان در معرض خطر را بهبود بخشد.

Introduction:Social damages can threaten growth and health of children. The present study aimed to investigate the relationship between posttraumatic stress disorder (PTSD) and behavioral problems of sexually abused labor children and compare that with orphaned children. Method:This study was descriptive correlation. 80 damaged Children (40 sexual&nbsp;&nbsp; abused labor children and 40 orphaned children) were selected by convenience sampling under the auspices of the center for child wellbeing. Data were collected using Achenbach Child Behavior Checklist and Rescorla Teacher Report Form (TRF) (2001) and the PTSD Symptom Scale&ndash;Interview Version (Foa et al., 1993). The obtained data were analyzed using Pearson correlation coefficient for showing the relationship between variables, and Fishers z used for differences of correlation coefficient between two groups. Independent Ttest used for comparing variables in two groups.&nbsp;&nbsp;&nbsp; Result:The findings showed a positive relationship between all behavioral problems components in sexually abused group. Also, there was a positive relationship between PTSD and all of the components of behavioral problems except attention problems and social (p<0.05). Moreover, there was a difference between anxiety, withdrawal, social problems, rulebreaking, aggressive behavior, other problems and PTSD components including reexperiencing, avoidance, and increased arousal (p<0.05). The difference between attention problems, thinking and somatization was not significant. The mean score of all components of behavioral problems and PTSD except attention problems and somatization was higher in sexually abused children; however, the mean score of attention problems and somatization was higher in unsupervised children. Conclusion: Both groups of children get behavioral problems in stressful events; but in comparison to orphaned children, sexually abused children have more severe behavioral problems. This can increase their readiness to have highrisk behaviors in next periods of growth. Therefore, it is recommended to design prevention programs that improve emotional and social abilities of children at risk.