ارتباط متقابل نوجوانان مبتلا به ديابت با ديگران: يك مطالعه كيفي

The interaction of adolescents with type 1 diabetes with others: A Qualitative study

مقدمه: ارتباط مناسب نوجوانان با ديگران و بالعكس موجب بالا رفتن توانمندي آنان مي گردد. هدف از انجام اين مطالعه تحليل تجارب نوجوانان مبتلا به ديابت نوع يك از ارتباط متقابل با ديگران مي باشد. روش ها: در اين مطالعه كيفي، ارتباط نوجوانان مبتلا به ديابت نوع يك، با استفاده از روش تحليل محتواي قراردادي مورد بررسي قرار گرفت. در اين پژوهش 16 نفر از نوجوانان مبتلا به ديابت نوع يك در بازه سني 18-13 ساله كه حداقل يكسال از تشخيص بيماري آن ها گذشته بود مشاركت داشتند. داده ها با مصاحبه نيمه ساختاريافته و يادداشت در عرصه جمع آوري شد. پس از هر مصاحبه داده ها پياده شد و با روش پيشنهادي گرانهايم ولاندمن تجزيه و تحليلشدند. يافته هاي هر مصاحبه راهنمايي براي مصاحبه بعدي بود. يافته ها: مشاركت كنندگان در اين مطالعه37/5درصد دختر و 62/5 درصد پسر با ميانگين سني2/7±16 سال بودند. يافته هاي اين پژوهش در بخش اصلي شامل 6 طبقه (ارتباط با خانواده، ارتباط با ديگران، عدم وابستگي به ديگران، عادي شدن رفتار با ديگران، احساس قدرت در مقايسه با ديگران و حفظ ظاهر) و 20 زير طبقه بوده است. نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد كه نوجوانان ايراني در ارتباط با ديگران تمايل زيادي به مشاركت در امر مراقبت از خود و درمان دارند. واكنش ها و رفتارمنطقي اطرافيان و همچنين حمايت ديگران همراه حفظ استقلال، منجر به ارتباط مطلوب نوجوانان مي گردد.

Introduction Adolescents mutually good relationship with others enhances their empowerment. The aim of this study was to analyze the interaction between adolescents with type 1diabetes and others. Methods In this study, the interaction of adolescents with type 1 diabetes was investigated through content analysis. Sixteen adolescents aged 1318 with type 1 diabetes, and at least a year past their diagnosis participated in the present study. Data were collected through semistructured interviews. After each interview, data were transcribed and analyzed with the help of members of the research team. Each interview guided the next interview, that is, the interview questions were altered based on the previous interview data. Field note was another instrument for data collection. Results Demographic findings of this study indicated that the adolescents mean age was 16 years, 37.5% were female and 62.5% were male; 37.5% of adolescents resided in Tehran and the rest in other provinces. Six themes emerged from this study: relationship with family, relationship with others, lack of dependence on others, normal behavior with others, sense of power when compared with others and keeping up appearances and 20 subthemes.  conclusion The present study showed that Iranian adolescents extremely tend to participate in selfcare and treatment. Peoples reactions and rational behaviors as well as their support along with preserving independence lead to adolescents effective communication.