بررسي سير تحول روستاهاي خوابگاهي در شرق كلان‌شهر تبريز

تأثيرات متقابل فضايي و روابط عملكردي بين شهرها با نواحي پيراموني واز آن جملهنواحي روستايي واقع در حوزه نفوذ آن ها، به مرور منجر به تغييرات مختلف در عرصه هاي گوناگون آن ها مي گردد. ازجمله اين پديده هاتحركات مكاني جمعيت به صورت مهاجرت شهري روستايي است. بديهي است كه اين حجم مهاجران اثرات زيادي بر ساختارهاي جمعيتي، اقتصادي و حتي كالبدي روستاها خواهند داشت. در مطالعه حاضر، علاوه بر بررسي روند تحولات ساختار جمعيتي، اقتصادي و كالبدي آن تعداد از سكونتگاه هاي روستايي واقع درشرق تبريز كه در جريان جنين تحركاتي قرار گرفته و ويژگي خوابگاهي به خود گرفته اند، ريشه يابي علل اين شكل گيري نيز مورد بررسي قرار مي گيرد. اساس مطالعه مبتني بر مطالعات ميداني (مشاهده مستقيم، تكميل پرسشنامه هاي مختلف ومصاحبه با صاحب نظران) مي باشد. جهت تحليل داده ها، از نرم افزار آماري  SPSSو از روش هاي آماريf.statistics  و xi2 بهره گرفته مي شود. نتايج بررسي ها نشان داد كه روابط متقابل فضايي و نيز عملكردي موجود بين كلان شهر تبريز و روستاهاي مورد مطالعه، نقش عمده اي در تحولات جمعيتي، اقتصادي و كالبدي روستاها داشته است. در اين ميان گسترش لجام گسيخته شهر تبريز و وجود مشكلاتي چون بالا بودن هزينه هاي زندگي و مشكلات معيشتي، گراني زمين و مسكن، آلودگي بيش از حد هوا به عنوان عوامل دافع و در مقابل ارزاني زمين و مسكن، پاكيزگي هوا در روستاها، وجود تسهيلات حمل ونقل و جاده هاي ارتباطي مناسب در روستاهاي مورد مطالعه به عنوان عوامل جاذب عمل كرده و بخشي از شهرنشينان را به سكونت در روستاهاي مزبور سوق داده است.