واكاوي تغييرات كمّي آب قنات و تأثير آن بر سطح زيركشت زراعت آبي شهرستان لنجان طي سال‌هاي آبي (1391-1370)

قنات يكي ازپيچيده ترين فنون ابداعي بشر براي استخراج منابع آب زير زميني درمناطق خشك و نيمه خشك است كه براي آب رساني درمناطق كم آب وحتي بدون آب به وجودآمده است. قنات ها در شهرستان لنجان علي رغم دسترسي مردم اين شهرستان به آب رودخانه زاينده رود از اهميت فراواني برخوردار است و در اين منطقه از رشته قنات هايي جهت آبياري سطوح زير كشت استفاده مي شود. روش پژوهش اين مطالعه «توصيفي تحليلي» است و اطلاعات از منابع، اسناد كتابخانه اي و سازمان هاي مرتبط تهيه شده است. در اين پژوهش سعي شده تغييرات كمّي آب قنات هاي منطقه و وضعيت كاهش سطح زير كشت زراعي آبي مرتبط با تغيير تخليه آب قنات هاي شهرستان لنجان مورد بررسي قرار گيرد. براي انجام اين مطالعه داده هاي آماري گردآوري شده با استفاده از مدل امتياز استاندارد پردازش شده است. در ادامه داده ها بر اساس هدف مطالعه، با استفاده از مدل رگرسيون خطي سري هاي زماني،نمودارهاي هيدروگراف و روش همبستگي تجزيه و تحليل شده است. نتايج مطالعه نشان داد كه ميزان تخليه آب قنات هاي شهرستان لنجان طي دوره آماري گذشته به ويژه در سال هاي خشكسالي روند كاهشي داشته است. به طوري كه تعدادي از قنات ها در سال آبي 1390-1389 به طور كامل خشك شده است. هم چنين كاهش سطح زيركشت رابطه مستقيمي باميزان تخليه آب قنات هابا ضريب معناداري (001/0=sig) و ضريب همبستگي به مقدار 69/0 داشته است.