پايش تغييرات كاربري اراضي بيابان هاي ساحليبا استفاده از تكنيك تحليل بردار تغييرات طي سال هاي 1380 تا 1393 (مطالعه موردي: جزيره قشم)

پايش تغييرات كاربري و پوشش سطح اراضي از موضوعات مهم حوزه برنامه ريزي و مديريت به شمار مي آيد. يكي از روش هاي متداول شناسايي تغييرات، استفاده از روش آشكار سازي بردار تغييرات (Change Vector Analysis) است. اين روش بر پايه آشكار سازي تغييرات راديومتريك بين دو سري زماني داده ماهواره اي بر اساس تكنيك حد آستانه گذاري استوار است. بدين منظور از داده هاي سنجنده ETM+ماهواره لندست مربوط به سال2001، و سنجده OLI سال 2014 مربوط به جزيره قشم استفاده شد. بمنظور پايش تغييرات ابتدا بازتاب هاي طيفي به راديانس فراتر از جو با روشFLAASH تبديل گرديد. سپس برخي شاخص هاي پوشش گياهي نظير NDVI، WAVI، RVI، SAVI و BI بر روي داده ها اعمال و همبستگي بين شاخص ها محاسبه گرديد. نتايج نشان داد شاخص SAVI با ضريب همبستگي 95 درصد در سال 2014 و 92 درصد در سال 2001 با شاخص BI همبستگي بالايي دارد واستفاده از شاخص SAVI در مطالعه تغييرات پوشش سطح اراضي مناطق خشك و نيمه خشك نتايج بهتري ارائه مي دهد. نتايج آناليز تغييرات نشان داد كه در فاصله سال هاي 2001 تا 2014، 150 كيلومتر مربع از اراضي اطراف و بين جنگل هاي حرا به زير آب رفته و در همين فاصله از وسعت جنگل هاي حرا به ميزان 63/30 كيلومترمربع كاهش يافته است كه بيشتر در حاشيه جنگل هاي حرا منطقه قشم و كرانه هاي شرقي بندر خمير روي داده است. همچنين 2/8 كيلومتر مربع از وسعت اراضي كشاورزي و پوشش گياهي جزيره در نواحي مركزي، شرقي و جنوب شرقي جزيره كاسته شده است كه مربوط به اراضي كشاورزي و نخلستان هاي دشت توريان در مركز جزيره و پوشش گياهي طبيعي رامكان، زيرنگ و ريگو در جنوب شرقي جزيره مي باشد.