بررسي خطاب به پروانه ها ازمنظر دستور زبان فارسي

A Study of "Khetab be Parvane ha" from the Perspective of Persian Grammar

شعر پس ‌از انقلاب اسلامي را به جريان‌هاي متفاوتي مي‌توان تقسيم كرد: يكي از اين جريان‌هاي مهم شعر پيشرو با شخصيت شناخته شده آن رضا براهني است، شاعري كه با انتشار مجموعه شعر خطاب به پروانه ها و تبيين انديشه‌هاي ادبي خود در مقالات مختلف، به يكي از شاعران و نظريه‌پردازان تاثيرگذار پس‌ از انقلاب تبديل شد. براهني در نظريه شعري خود، كه با نام "زبانيت" شهرت يافته است، به‌دنبال چندزباني كردن شعر، تعدد فرم و زبان، پاشيدگي معنا، پاشيدگي روايت، پاشيدگي دستور زبان، صورت‌گرايي و پاشيدگي توصيف است. مقاله حاضر به بررسي نوآوري ها و هنجارگريزي هاي صرفي و نحوي در مجموعه خطاب به پروانه ها مي پردازد و نشان مي دهد كه هنجارگريزي هاي صرفي شاعر در اين مجموعه اغلب با موفقيت همراه بوده است. براهني با دستكاري در ساخت هاي صرفي زبان، بي آنكه ساختار صرفي كلمات را متلاشي سازد، موفق به خلق واژگان جديد مي شود، اما در بخش نحو، موفقيتي حاصل نمي كند؛ زيرا با متلاشي كردن قواعد حاكم بر جمله ارتباط خواننده را با شعر قطع مي‌كند.

Contemporary poetry can be divided into the poetry of before and after the Islamic Revolution. Among the post-revolutionary poetry, the Pishro or avant-garde Poetry is the most important style of poetry. The well-known figure of this kind of poetry is Reza Baraheni (1935- ) who became the most influential poet of the Post-Revolution Poetry with the publication of his Khetab be Parvane ha and introducing his literary ideas in different articles. Baraheni attempts in his poetic theory, which is known as lingual theory, to reach multilingualism in poetry, multiplicity of forms and language, disintegration of meaning, disintegration of narrative, disintegration of grammar, formalism, and disintegration of description. In the present study, topics such as morphological innovations and morphological and syntactic deviations in Khetab be Parvane ha are studied. As a result, deviations in these poems are divided into two: the successful linguistic part where Baraheni manages to bring some new words into Persian language without disturbing its morphological structure, and the unsuccessful syntactic part where all the rules governing the sentence have been disturbed.