بررسي سرولوژيك بيماري استرانگلز در اسبان برخي از مناطق استان خوزستان به روش الايزا

زمينه مطالعه: استرانگلز بوسيله استرپتوكوكوس اكوئي تحت گونه اكوئي ايجاد مي شود. باكتري بطور بارز قسمت فوقاني دستگاه تنفس و غدد لنفي سر و گردن تك سميان را درگير مي كند. هدف: هدف از اين مطالعه بررسي شيوع سرمي استرانگلز و رابطه آن با فاكتور هاي سن و موقعيت جغرافيايي است. روش كار: در اين تحقيق نمونه هاي سرمي از 184 راس اسب انتخاب شده به طور تصادفي از شهرهاي اهواز، شوشتر، باغملك، شوش، آبادان، رامهرمز و دزفول جمع آوري گرديد و بوسيله آزمايش الايزا مورد ارزيابي قرار گرفت. همچنين 85 سوآب بيني كه بطور تصادفي از اسبان جمع آوري شد از نظر استرپتوكوكوس اكوئي تحت گونه اكوئي بوسيله كشت باكتريايي ارزيابي گرديد. نتايج: شيوع سرمي استرانگلز 5/37% (فاصله اطمينان 95% 5/44-5/30) بود. رگرسيون لاجستيك نشان داد شانس آلودگي بين سن بر حسب سال و آلودگي، 1/1 (فاصله اطمينان 95% 17/1- 04/1) است (001/0>P) و با افزايش 1 سال، شانس آلودگي 10% افزايش مي يابد. فراواني نسبي آلودگي در اسبان نر و ماده 73/32% و 53/39% بود (05/0P). شانس آلودگي اسبان داراي سابقه بيماري تنفسي 42/34 برابر (فاصله اطمينان 95% 37/266- 45/4) اسبان بدون سابقه بيماري تنفسي بود. شيوع در اهواز، شوشتر، باغملك، شوش، آبادان، رامهرمز و دزفول به ترتيب 3/33%، 62/34%، 26/5%، 23/69%، 04/13%، 22/22%، 75% (001/0>P) بود. موقعيت جغرافيايي، 6/29% از نوسانات آلودگي را توجيه مي نمود. استرپتوكوكوس اكوئي تحت گونه اكوئي در كشت باكتريايي سوآب هاي بيني جدا نشد. نتيجه-گيري نهايي: مطالعه حاضر نشان داد كه شيوع سرمي استرانگلز در استان خوزستان بالا است و بايد اقدامات كنترلي و پيشگيرانه مدنظر سياست گذاران بهداشتي قرار گيرد.