فراواني بتالاكتامازهاي وسيع الطيف در ايزوله هاي باليني متعلق به خانواده انتروباكترياسه

زمينه و هدف : يكي از مكانيسم هاي مهم مقاومت در مقابل آنتي بيوتيك هاي بتالاكتام در خانواده انتروباكترياسه، توليد بتالاكتامازهاي وسيع الطيف است. اين مطالعه به منظور تعيين فراواني بتالاكتامازهاي وسيع الطيف در ايزوله هاي باليني متعلق به خانواده انتروباكترياسه با استفاده از روش فنوتيپي ديسك تركيبي و تعيين الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي انجام گرديد. روش بررسي : در اين مطالعه توصيفي تعداد 240 ايزوله جداسازي شده متعلق به خانواده انتروباكترياسه از نمونه هاي باليني مختلف بيمارستان هاي شهر خرم آباد از فروردين لغايت تيرماه 1393 به وسيله تست هاي بيوشيميايي استاندارد تعيين هويت شدند. الگوي حساسيت آنتي بيوتيكي در ايزوله ها به وسيله روش ديسك ديفيوژن تعيين گرديد. ايزوله هاي توليد كننده آنزيم هاي بتالاكتامازي وسيع الطيف به وسيله روش ديسك تركيبي شناسايي شدند. يافته ها : از 240 ايزوله مورد مطالعه به ترتيب بيشترين فراواني متعلق به اشريشياكلي (76%)، كلبسيلا پنومونيه (16.2%)، سيتروباكتر فروندي (5.4%)، پروتئوس ميرابيليس (1.6%)، و انتروباكتر (0.83%) بود. بيشترين مقاومت آنتي بيوتيكي ايزوله هاي مختلف مربوط به آنتي بيوتيك هاي آمپي سيلين (88%) و سفوتاكسيم (43%) بود. در حالي كه كمترين مقاومت آنتي بيوتيكي ايزوله ها مربوط به آنتي بيوتيك آميكاسين (2.5%) تعيين شد. از 240 ايزوله انتروباكترياسه، 141 ايزوله (59%) مولد بتالاكتامازهاي وسيع الطيف بودند. نتيجه گيري : آنزيم بتالاكتامازهاي وسيع الطيف و مقاومت آنتي بيوتيكي نسبت به آنتي بيوتيك هاي بتالاكتام وسيع الطيف در ميان ايزوله هاي انتروباكترياسه جدا شده از نمونه هاي باليني فراواني بالايي داشت.