فناوري هپتيك و تاثير آن بر آموزش دروس نقشه كشي صنعتي

در ساليان اخير، آموزش مهندسي مكانيك به شيوه هاي متنوعي تحت تاثير سير تكامل فناوري قرار گرفته است. از جمله شيوه هاي نوين آموزش، استفاده از فناوري واقعيت مجازي با بازخورد نيرويي است كه اصطلاحاً آن را فناوري هپتيك مي نامند. در اين فناوري به كاربر اين امكان داده مي شود كه علاوه بر مشاهده يك محيط شبيه سازي رايانه اي، اشياي موجود در آن را لمس كند و يا با آنها در تعامل باشد. در اين فناوري، كاربر مي تواند ارتجاعي بودن يك بادكنك مجازي، سختي و نرمي و يا دما و وزن اجسام مجازي را احساس كند. هنگامي كه حس لامسه با ديگر حواس، خصوصاً بينايي، تركيب مي شود، اطلاعات مربوط به جسم با جزئيات بيشتري به كاربر انتقال مي يابد. به همين دليل اين فناوري در زمينه هاي يادگيري مي تواند نقش كليدي و حساسي ايفا كند؛ زيرا استفاده از آن علاوه بر كاهش هزينه هاي بالاي آموزش در دنياي واقعي، اين امكان را فراهم مي كند كه مطالب آموزشي با كيفيت و جذابيت بيشتري به دانشجويان منتقل شود. يكي از كاربردهايي كه اين فناوري مي تواند در آينده داشته باشد، استفاده از آن در آموزش دروس نقشه كشي صنعتي است كه اكثر دانشجويان در آن با مباحث مربوط به تجسم فضاي سه بعدي با مشكل روبرو هستند. در اين مقاله مزاياي استفاده از اين فناوري در مقايسه با روش هاي امروزي بررسي مي شود.