بررسي فرصت ها و موانع بازيافت پساب در مصارف شهري، مطالعه موردي كلانشهر تهران

آب يكي از منابع طبيعي مهم در جهان مي باشد، اما در حال حاضر به علت تغييرات اقليم، رشد جمعيت و آلودگي ها با تهديدات مختلفي روبه رو است. يكي از راهكارهاي مناسب جهت غلبه بر چالش هاي موجود توجه به منابع آبي جايگزين مانند آب درياها، آب هاي لب شور و پساب ها است. البته بايد توجه نمود كه نياز آبي تنها عامل تعيين كننده جهت تخصيص پساب هاي بازيافتي نيست. جنبه هاي مختلف اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و فني نيز مي بايست در نظر گرفته شوند. در اين مطالعه امكان بازيافت پساب در شهر تهران موردبررسي قرار گرفت و سپس چالش ها و فرصت هاي موجود مرور گرديد. مصرف سالانه آب شهري در تهران 1300 ميليون مترمكعب برآورد مي گردد كه در حال حاضر حدود 800 ميليون مترمكعب آن از طريق مخازن سدهاي اطراف شهر و مابقي از طريق چاه هاي مجاز و غيرمجاز در آبخوان دشت تهران تامين مي گردد. در افق 1410، مجموع پساب تصفيه-خانه هاي شهر تهران 55/852 ميليون مترمكعب در سال پيش بيني مي شود؛ لذا مي بايست براي مصرف اين حجم آب در بخش هاي كشاورزي، صنعت، فضاي سبز، تغذيه آبخوان و غيره تدبيري انديشيده شود. جهت رفع موانع و اثرات بازيافت پساب استفاده از فناوري هاي مناسب، حركت به سمت سيستمهاي تصفيه غيرمتمركز پساب و افزايش پذيرش اجتماعي ضروري خواهد بود.