مقايسه روش هاي ارزش اطلاعاتي و تحليل سلسله مراتبي در پهنه بندي خطر زمين لغزش هاي ناشي از زلزله (مطالعه موردي)

امروزه روش هاي مختلفي براي پهنه بندي خطر زمين لغزش ها وجود دارد. در خصوص زمين لغزش هاي ناشي از زلزله اما تحقيقات محدودتري انجام شده است. بررسي و تحليل مشخصات زمين لغزش هاي ناشي از زلزله و نحوه توزيع آن ها در شناخت مناطق مستعد زمين لغزش در زلزله هاي آينده اهميت بسزايي دارد. هدف از اين مطالعه شناسايي عوامل موثر و پهنه بندي زمين لغزش هاي ناشي از زلزله به روش هاي ارزش اطلاعاتي و تحليل سلسله مراتبي در محدوده اي در نزديكي رومركز زلزله منجيل به مساحت 30/309 كيلومترمي باشد. در اين مطالعه با استفاده از دو مدل رگرسيون دومتغيره (ارزش اطاعاتي) و تحليل سلسله مراتبي پهنه بندي خطر زمين لغزش هاي ناشي از زلزله انجام شده و كارايي اين دو روش مورد بررسي و مقايسه قرار گرفته است. به اين منظور، ابتدا با توجه به موقعيت زمين لغزش هاي به وقوع پيوسته، بررسي هاي تطبيقي و نتايج ساير محققين، 7 عامل شامل شدت آرياس، زاويه اصطكاك داخلي، شيب، چسبندگي، جهت شيب، ارتفاع و انحناي دامنه به عنوان مهمترين عوامل وقوع زمين لغزش هاي ناشي از زلزله منجيل شناسايي شده و لايه هاي رستري عوامل مذكور در محيط سامانه اطلاعات جغرافيايي (GIS) تهيه گرديد. نقشه فهرست زمين لغزش ها نيز با استفاده از عكس هاي هوايي و مشاهدات ميداني تهيه و دركنار ساير اطلاعات قرار گرفت. تمامي اطلاعات و داده هاي تهيه شده جهت آناليز اوليه وارد محيط GIS شد و نقشه هاي پهنه بندي خطز زمين لغزش هاي ناشي از زلزله با در نظرگرفتن روش هاي مذكور انجام شد. سپس كارايي دو روش مورد بررسي با استفاده از دو شاخص جمع كيفيت ها (QS) و دقت روش (P) مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان مي دهد كه مدل رگرسيون دومتغيره (روش ارزش اطلاعاتي) نسبت به روش تحليل سلسله مراتبي روش مناسب تري بوده و نتايج آن با واقعيت تطابق بيشتري دارد.