ارزيابي سطح بلوغ مديريت سرمايه‌هاي انساني در آموزش عالي

Evaluation of the Maturity of Human Capital Management at Higher Education

هدف اصلي اين نوشتار، بررسي وضعيت اقدامات مديريت سرمايه انساني در دانشكده هاي مديريت و روان شناسي و علوم تربيتي دانشگاه تهران بوده است. اين مطالعه از حيث هدف پژوهش كاربردي و از نظر نحوه ي گردآوري داده ها از نوع پژوهش هاي توصيفي پيمايشي به شمار مي‌رود. از اين رو، 118 نفر كارمند از اين دو دانشكده از طريق نمونه گيري طبقه اي انتخاب شدند. آنها پرسشنامه محرك هاي سرمايه ي انساني باسي و مك مورر (2007) را كامل كردند. پايايي پرسشنامه با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ (86/0) محاسبه شد. داده ها با استفاده از آزمون‌هاي تي تك‌نمونه اي و تي براي دو گروه مستقل، تحليل شدند. نتايج نشان داد: ميانگين نمرات دانشكده روان شناسي و علوم تربيتي در ابعاد ظرفيت يادگيري و دسترسي به دانش به‌طور معني‌داري بالاتر از ميانگين به دست آمده از دانشكده مديريت بوده است. همچنين، ميانگين به‌ دست آمده از دو دانشكده در ابعاد اقدامات رهبري، درگيري كاركنان و بهينه سازي سرمايه انساني، تفاوت معني‌داري با هم نداشتند و دو دانشكده داراي وضعيت نسبتاً مشابهي بودند. به طور كلي، وضعيت دانشكده ي روان شناسي و علوم تربيتي از نظر محرك هاي مديريت سرمايه انساني در حد بالاي متوسط و وضعيت دانشكده مديريت در حد متوسط قرار داشت.

This research is aimed at evaluating the human capital practices in the faculties of management, psychology and educational sciences at the University of Tehran. This research follows an applied purpose which employs a descriptivesurvey method for data collection. A sample containing 118 employs from these two faculties was developed by stratified sampling. They were exposed to Bassi and Mcmurrer’s human capital questionnaire. The reliability of the questionnaire was calculated to be 0.86 according to Cronbach’s alpha. The data was analyzed by univariate and bivariate Ttest. The results indicated that the mean score of the faculty of psychology and educational sciences was significantly higher than that of the faculty of management in relation to learning capacity and availability of knowledge. The mean scores of the two faculties did not differ significantly with relation to leadership practices, employments entanglement, and modification of human resource. Generally, the situation of the faculty of psychology and educational sciences was higher than moderate with regard to human resource management. The faculty of management was at moderate level in this regard.