فساد سياسي و اداري: تاثيرات متقابل و نقش عوامل اجتماعي

Political and Bureaucratic Corruption: Interrelation and the role of social factors

فساد مشكلي فراگير در دنياست كه به سختي مي‌توان درباره اثرات مخرب آن اغراق كرد. دو نوع فساد يكي پرداخت رشوه براي دور زدن قانون (فساد اداري) و ديگري نفوذ به حاكميت براي تغيير قانون (فساد سياسي) را مي‌توان از يكديگر متمايز كرد. با بررسي هر دو نوع فساد در 57 كشور نتايج بدست آمده نشان مي‌دهد كه يك رابطه مكمل بين فساد سياسي و اداري وجود دارد. البته اين ارتباط متقارن نيست و تاثير فساد اداري بيشتر است. عوامل اقتصادي از جمله سطح توسعه يافتگي كشور از فساد اداري كاسته و فساد سياسي را جايگزيني مي سازد. از ميان عوامل حاكميتي نيز نتايج نشان مي دهند كه كارايي سيستم قضايي بر كاهش فساد اداري موثر است اما متغيرهايي مانند سختي نفوذ به دولت، پيش بيني ناپذيري تصميمات دولت و نسبت مخارج سلامت در بودجه به عنوان شاخص هاي نشانگر رفتار دولت در سياستگذاري تاثير منفي بر فساد سياسي دارند. يك وجه تمايز اين مقاله تاكيد بر عوامل اجتماعي مانند قبح رشوه‌خواري بر رواج فساد اداري و فرهنگ تباني بين شركت‌ها بر رواج فساد سياسي است. نتايج نشان از بزرگ بودن اثر عوامل اجتماعي دارد به گونه اي كه افزايش ده درصدي در قبح رشوه خواري موجب كاهش 20 نمره اي (به عنوان مثال كاهش 75 پله‌اي رتبه ايران در شاخص فساد) فساد مي شود. تاثير همكاري و تباني بين شركتها نيز قابل ملاحظه است. افزايش پنج درصدي در عضويت در اتحاديه ها يك افزايش يك درصدي در نفوذ و تاثيرگذاري بر دولت را به همراه دارد.

Corruption is a worldwide problem that hardly one can overstate about its negative consequences. Two kinds of corruption can be considered, one is proposing bribe to bend the rules (bureaucratic corruption) and the other is to lobby with the government (political corruption) to set favorable new rules. Through analyzing the two types of corruption in 57 countries, the results show that political and bureaucratic corruptions are complement. However, this complementary relation is not symmetric; bureaucratic corruptions has a greater effect. It was shown that economic development reduces the bureaucratic corruptions and substitutes it by political corruption. Among governance and political factors, efficiency of judiciary system brings bureaucratic corruptions down and other variables like difficulty of access to government, uncertainty of regulation and the proportion of health expenditure in public budget as indicators of government behavior in policy making have negative effects on political corruption. One prominent contribution of this paper is its focus on social factors like bribery disapproval and culture of collusion. The results point to the great role of social factors such that a 10 percent increase in bribe disapproval decreases the corruption score by 20 (it could, for example, improve Iran’s position by 75 in Corruption Perception Index ranking). The effect of business cooperation is also significant. A five percent increase in membership of business cooperation leads to one percent higher influence on government.