بررسي ارتباط بين مقدار خشكيدگي درختان بلوط ايراني با تيپ جنگل ، خصوصيات خاك و شرايط توپوگرافي در جنگل هاي قلاجه كرمانشاه

به منظور بررسي مقدار خشكيدگي درختان بلوط ايراني در ارتباط با خصوصيات خاك و شرايط توپوگرافيك، منطقه اي به مساحت 500 هكتار از جنگل هاي قلاجه استان كرمانشاه انتخاب شد. براي تيپ بندي از نمونه برداري منظم-تصادفي با يك شبكه آماربرداري200×150 متر با ترانسكت هاي 50 متري استفاده شد. سپس واحدهاي كار (براساس فرم زمين، جهت، ارتفاع، درجه خشكيدگي، درجه شيب و غيره) تشكيل شد. در داخل هر واحد كاري يك نمونه خاك، به منظور مطالعات خاك شناسي برداشت شد. تعيين بافت خاك از روش بايكاس، ازت خاك با روش كلدال، وزن مخصوص ظاهري با روش كلوخه، كربن آلي با روش احتراق سرد و درصد آهك با دستگاه كلسي متري اندازه گيري شد. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه تعداد درختان خشكيده در تيپ هاي مختلف، جهت ها، شيب ها، جهت×تيپ ها، ارتفاع×جهت ها و شيب×جهت هاي گوناگون در سطح 1 درصد اختلاف معني داري دارند. نتايج نشان داد كه بين تعداد درختان خشكيده با رطوبت و بافت خاك (در سطح 95 درصد)، و با وزن ظاهري، pH، كربن و نيتروژن خاك (در سطح 99 درصد) همبستگي معني دار وجود دارد، ولي بين تعداد درختان خشكيده با رابطه C/N همبستگي مشاهده نشد. به طور كلي مي توان نتيجه گير گرفت كه مرگ­و­مير درختي شديدتر، در خاك هاي كم عمق تر با مقدار مواد آلي و نيتروژن كمتر، شيب هاي تندتر، جهت هاي گرم تر و تيپ هاي خالص تر و گونه بلوط روي داده است. نتايج اين پژوهش مي تواند به موفقيت بيشتر طرح ها، در هنگام اجراي طرح هاي اصلاح و احيا، جنگلكاري كمك كند و در مديريت احيايي جنگل هاي بلوط دچار خشكيدگي مفيد باشد.