تحليل رابطه رهبري معنوي و رفتار شهروندي سازماني: نقش ميانجي توانمندسازي روانشناختي و فضاي اخلاقي مثبت

زمينه: در دنياي پر از تغيير و تحول امروزي، سازمان ها نيازمند نيروهاي متخصص هستند، نيرو هاي كه فراتر از وظايف شغلي خود عمل مي كنند؛ چرا كه موفقيت سازماني بستگي به وجود اين نيروها دارد. هدف پژوهش حاضر بررسي روابط بين رهبري معنوي، توانمندسازي روانشناختي، فضاي اخلاقي مثبت و رفتار شهروندي سازماني بود. روش: پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ شيوه گردآوري داده ها توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه كاركنان اداره كل زندان هاي استان كردستان بودند. نمونه اي به حجم 300 نفر به شيوه نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوري داده ها چهار پرسشنامه رهبري معنوي، توانمندسازي روانشناختي، فضاي اخلاقي مثبت و رفتار شهروندي سازماني بود كه روايي آن از ديدگاه صاحب نظران و پايايي آن ها از طريق آلفاي كرونباخ بررسي و مورد تائيد قرار گرفت. جهت تجزيه و تحليل داده ها از روش مدل يابي معادلات ساختاري استفاده شد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه توانمندسازي روانشناختي مي تواند نقش ميانجي را در رابطه بين رهبري معنوي و رفتار شهروندي سازماني ايفا كند. اما فضاي اخلاقي مثبت نمي تواند در اين رابطه نقش ميانجي داشته باشد و باعث افزايش رفتار شهروندي سازماني شود. نتيجه گيري: در مجموع يافته هاي تحقيق، نشان داد كه رهبري معنوي از طريق ايجاد احساساتي همچون حس اعتماد و حس فداكاري و ايثار، كاركنان را به بروز رفتارهاي فرانقشي تشويق و ترغيب مي كند و با وجود تائيد رابطه بين فضاي اخلاقي و رفتارشهروندي سازماني در تحقيقات گذشته، فضاي اخلاقي مثبت نمي تواند نقش ميانجي را در رابطه بين رهبري معنوي و رفتارشهروندي سازماني ايفا كند.