جهت گيري خرچنگ منزوي (Heller, 1865) Diogenes avarus در پاسخ به محرك بينايي و مواجهه با سرب

nر اين مقاله فرض بر اين است كه نمونه هاي Diogenes avarus بر پايه اطلاعات بينايي به سمت صدف خالي شكم پايان جهت گيري مي كنند و اين توانايي در مواجهه با آلاينده سرب تحت تاثير قرار مي گيرد. بنابراين، رفتار جهت گيري دو گروه خرچنگ منزوي D. avarus در معرض سرب قرارگرفته شده و در معرض سرب قرارگرفته نشده (سالم) به سمت نماهاي جانبي و وارونه صدفهاي خالي چهار گونه شكم پا در محيط داير ه اي مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه هاي سالم، جهت گيري معني داري را به سمت نماهاي جانبي و وارونه صدف شكم پاي Umbonium vestiarium نشان دادند. در حالي كه نمونه هاي تحت القاء سرب همانند گروه شاهد جهت گيري يكنواختي را نشان دادند. بنابراين، سرب رفتار جهت گيري بينايي نمونه ها را تحت تاثير قرار داد. اين مشاهدات مي تواند به دليل خاصيت نوروتوكسيني سرب يا كاهش ميزان انرژي جانور به دليل مصرف آن به منظور سميت زدايي و حفظ بقاء خود در شرايط تنش زا باشد.