بررسي نقش واداشت هاي منطقه اي ، در شكل گيري الگوي مكاني مخاطره ي برف سنگين بهمن 1392 در جلگه ي گيلان

بارش برف سنگين از جمله مخاطرات جوي است كه پيش بيني شدت و مكان آن اهميت زيادي دارد. در اين مقاله، مكان ارتفاع بيشينه ي برف سنگين رخ داد بهمن 1392 در استان گيلان شناسايي و علت آن واكاوي شد. براي بررسي اين پديده از داده هاي ديدباني ايستگاه هاي همديدي استان گيلان و داده هاي بازتحليل مركز ملي پيش­بيني محيط زيست- مركز ملي پژوهش هاي جوي (NCEP/NCAR) استفاده شد. براي شبيه­سازي سامانه از مدل WRF و براي پايش آن از تصاوير سنجنده­ي موديس بهره گرفته شد. نتايج نشان­دهنده­ي شكل گيري سلول پرفشار ثانويه در مقياس محلي، ناشي از واداشت پهنه ي سرد ناهمواري هاي قفقاز و شارش جريان هاي سرد كوه به دشت، روي جلگه ي كورا است. برخورد بادهاي شرق سوي اين سلول با جريان هاي غرب سوي ناشي از توده هواي پرفشار قطبي كه روي شمال شرق درياي كاسپين واقع شده، موجب همگرايي جهت باد سطحي به محدوده ي كوچكي در حوالي جنوب تالاب انزلي شده است. باند ابر كه در تصوير سنجنده موديس ماهواره ترا و تصوير شدت بارشِ رادار گيلان مشاهده مي شود، منطبق بر ناحيه همگرايي باد است. هسته ي بيشينه ي شار گرماي نهان به عنوان واداشت ترموديناميكي روي پهنه كاسپين جنوبي در شرق گيلان، مويد تاثير عوامل منطقه اي بر الگوي مكاني بيشينه ي ارتفاع برف است.