عوامل پس زمينه تحولات معماري معاصر ايران در دوران پهلوي دوم و مقايسه تطبيقي آن با تركيه

تحولات معماري و شهرسازي در هر سرزمين بازتاب عوامل پس زمينه اجتماعي و سياسي و فرهنگي آن به شمار مي رود. از سوي ديگر دستيابي به درك صحيحي از جايگاه معماري معاصر هر سرزمين در عرصه جهاني بدون شناخت از تحولات معماري معاصر سرزمين هايي داراي اشتراكات فرهنگي ، ديني ، منطقه اي و سياسي با آن سرزمين امكان پذير نخواهد بود . در حالي كه دوران پهلوي دوم در ايران منشا تحولات گسترده اي به شمار مي رود ، در منطقه خاورميانه و در سال هاي معاصر اين دوران (1940 تا 1980) جريان هاي سياسي و اجتماعي و به تبع آن معماري در كشور تركيه با پس زمينه مشابهي با ايران در حال شكل گيري بود . از اين رو اين پژوهش در صدد است با شناسايي عوامل تاثيرگذار بر معماري در ايران و تركيه به مقايسه تطبيقي تحولات معاصر معماري در دو كشور بپردازد. در اين تحقيق تفاوت ها و شباهت هاي موجود در عوامل زمينه ساز و نيز تحولات معماري در دو كشور مورد پرسش قرار گرفته است. همچنين سعي شده از اين طريق، زمينه مقايسه تطبيقي تحولات معماري معاصر دو كشور فراهم شود . جهت تسهيل مقايسه ، سه دوره زماني قرين در ايران و تركيه براساس تحولات اجتماعي و سياسي و به تبع آن معماري ، در دور كشور معرفي شده است . در اين تحقيق از شيوه تفسيري تاريخي در كنار مطالعه ميداني استفاده شده است. نتايج تحقيق به مقايسه تطبيقي تحولات معماري و شهرسازي از جنبه هاي مختلف براساس سه دوره ياد شده پرداخته و نشان مي دهد ضمن تشابه كلي در پيروي از جريانات بين المللي و جريانات متقابل آن در دوره هاي سه گانه ياد شده، گرايش هاي معماري معاصر در اين دو كشور مطابقت عيني نمي يابند.