مطالعه ي تطبيقي سرمايه ي اجتماعي در بازارهاي سنتي و مراكز خريد جديد (نمونه ي موردي : بازار اصفهان و مجتمع پارك)

بازارها ستون فقرات شهر ايراني محسوب مي شوند و از طرفي سرمايه ي اجتماعي به عنوان زيربناي توسعه ي اقتصادي هر جامعه شناخته شده و از آن به عنوان ثروت نامريي ياد مي كنند. مهمترين مساله اي كه در بازارهاي جديد نسبت به بازارهاي سنتي ديده مي شود توجه نكردن به سرمايه ي اجتماعي است؛ از اين رو هدف پژوهش حاضر بررسي و مقايسه وضعيت سرمايه ي اجتماعي با استفاده از چهار شاخص روابط اجتماعي، اعتماد اجتماعي، مشاركت اجتماعي و مشاركت اقتصادي در بازارهاي سنتي و جديد به عنوان نمايندگان دو پارادايم متفاوت؛ يعني سنت و مدرنيسم در شهر اصفهان است؛ جامعه ي آماري، ساكنان بازار سنتي و مجتمع پارك شهر اصفهان است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي بوده و با روش ميداني و استفاده از پرسشنامه به گردآوري داده ها پرداخته شده است. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون T استفاده شده است كه نشان از تفاوت معنادار بين شاخص هاي سرمايه ي اجتماعي در دو بازار سنتي و جديد اصفهان است. در تمام شاخص ها، سطح سرمايه ي اجتماعي در بازار سنتي اصفهان نسبت به مجتمع پارك بالاتر است. در ميان عناصر كالبدي بازار اصفهان، مساجد نقش عمده اي در افزايش تعاملات، ايجاد امنيت و مشاركت افراد و به تبع آن افزايش سطح سرمايه ي اجتماعي دارند؛ به عبارتي مساجد در نقطه ي تمركز بازارهاي سنتي هستند. همچنين تركيب ساختار خطي بازار با كاربري زمين پيرامون آن، ويژگي هاي شهرسازي اين بازار همچون پياده مداري را تقويت نموده كه اين مورد نيز در افزايش سطح سرمايه ي اجتماعي در بازار سنتي اصفهان موثر است.