اثربخشي درمان وجودي بر احساس تنهايي و اضطراب مرگ در سالمندان

Effectiveness of Existential Therapy on Loneliness and Death Anxiety in the Elderly

در سال هاي اخير جمعيت سالمندان بطور چشمگيري افزايش يافته است است. جامعه ي سالمندان به دليل كاهش فعاليت و تحرك، از دست دادن دوستان و نزديكان، كاهش حمايت هاي اجتماعي، ضعف و ناتواني هاي جسمي و انزواي اجتماعي، احساس تنهايي و اضطراب مرگ بيشتري را تجربه مي كنند. بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان وجودي بر احساس تنهايي و اضطراب مرگ در سالمندان انجام گرفت. اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‏آزمونپس‏آزمون با گروه كنترل بود. جامعه ي آماري پژوهش شامل كليه ي سالمندان مركز ئارا شهر سنندج بود. ابتدا پرسشنامه هاي احساس تنهايي و اضطراب مرگ توسط كليه ي سالمندان تكميل گرديد و از بين سالمنداني كه نمره ي برابر يا بالاتر از نقطه ي برش در پرسشنامه هاي احساس تنهايي و اضطراب مرگ كسب كرده بودند، 30 نفر به طور تصادفي انتخاب و در دو گروه آزمايش (15نفر) و كنترل (15نفر) جايگزين گرديدند. سپس برنامه درمان وجودي، طي دهجلسه ي شصت دقيقه اي براي گروه آزمايش اجرا گرديد و طي اين مدت گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكرد. پس از پايان برنامه آموزشي، پرسشنامه ها مجدداً براي هر دو گروه به عنوان پس آزمون اجرا گرديد. داده ها با استفاده از آزمون آماري كوواريانس مورد تحليل و بررسي قرار گرفتند. نتايج  نشان دادند كه درمان وجودي موجب كاهش احساس تنهايي و اضطراب مرگ در گروه آزمايش شده است. در نتيجه لزوم كاربست درمان هاي متمركز بر مشكلات خلقي و عاطفي سالمندان به ويژه  كاهش احساس تنهايي و اضطراب مرگ ضروري مي باشد.

In recent years the elderly population considerably has increased. The elderly population due to decreased of activity and mobility, the loss of friends and relatives, reducing of social protection, physical weakness and social exclusion more experience feelings such as loneliness and death anxiety. The purpose of this study was to determine the effectiveness of existential therapy on loneliness and death anxiety in the elderly. This research method was quasiexperimental with pretestposttest and control group. The study population consisted all older people living in nursing rehabilitation home in Ara center at 201516 in Sanandaj. Firstly, loneliness and death anxiety questionnaire was completed by all the elderly and then among them who had earned an equal or above score from cut point in loneliness and anxiety questionnaires, thirty subjects were randomly selected and randomly assigned in experimental (n=15) and control groups (n=15). Then, the existential therapy was administered for experimental group in 10 sessions and the control group was not receiving any training. Finally posttest was conducted for experimental and control groups. Data was analyzed by using the covariance analysis. Results showed that the existential therapy had been effective on decreasing of feeling of loneliness and death anxiety in experimental group. Thus, the need for use of treatments focused on the mood and emotional problem of elderly population especially reducing of loneliness and death anxiety is necessary.