پيش بيني شادكامي بر اساس الگوي پنج عاملي شخصيت و باورهاي فراشناخت در سالمندان

Prediction of Happiness Based on Five Factors Model of Personality and MetaCognitive Beliefs in Elderly

سالمندي دوره‌ي اجتناب‌ناپذيري از زندگي هر فرد است كه شناخت و واكنش صحيح نسبت به آن مي‌تواند كيفيت زندگي را بهبود بخشد. كيفيت زندگي خوب با شادكامي ارتباط دارد. پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني شادكامي براساس الگوي پنج عاملي شخصيت و باورهاي فراشناخت در سالمندان انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع توصيفي- همبستگي مي‌باشد و نمونه تحقيق شامل 200 نفر از سالمندان ساكن در سراي سالمندان شهر تهران در سال 1394 بود كه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي انتخاب شدند. ابزارهاي سنجش شامل پرسشنامه شادكامي آكسفورد و پرسشنامه شخصيت نئو (فرم كوتاه) و پرسشنامه باورهاي فراشناخت (MCQ-30) بود كه شركت كنندگان در پژوهش تكميل كردند. به منظور تحليل داده‌هاي آماري از روش همبستگي گشتاوري پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه با ورود مكرر و مرحله‌اي استفاده شد. نتايج روش‌هاي آماري، همبستگي منفي و معناداري بين روان رنجورخويي با شادكامي و همبستگي مثبت و معناداري بين برونگرايي و شادكامي نشان داد. همچنين از بين زير مقياس‌هاي باورهاي فراشناخت، باورهاي مثبت در مورد نگراني رابطه منفي و معناداري را با شادكامي نشان داد. نتايج بدست آمده حاكي از آن بود كه روان رنجورخويي، برونگرايي و باورهاي مثبت در مورد نگراني از پيش‌بين‌هاي مهم شادكامي بشمار مي‌آيند. برونگرايي و روان رنجورخويي 9/30 درصد از واريانس شادكامي و باورهاي مثبت در مورد نگراني 3/6 درصد از واريانس شادكامي را تبيين مي‌كند.

In recent years the elderly population considerably has increased. The elderly population due to decreased of activity and mobility, the loss of friends and relatives, reducing of social protection, physical weakness and social exclusion more experience feelings such as loneliness and death anxiety. The purpose of this study was to determine the effectiveness of existential therapy on loneliness and death anxiety in the elderly. This research method was quasiexperimental with pretestposttest and control group. The study population consisted all older people living in nursing rehabilitation home in Ara center at 201516 in Sanandaj. Firstly, loneliness and death anxiety questionnaire was completed by all the elderly and then among them who had earned an equal or above score from cut point in loneliness and anxiety questionnaires, thirty subjects were randomly selected and randomly assigned in experimental (n=15) and control groups (n=15). Then, the existential therapy was administered for experimental group in 10 sessions and the control group was not receiving any training. Finally posttest was conducted for experimental and control groups. Data was analyzed by using the covariance analysis. Results showed that the existential therapy had been effective on decreasing of feeling of loneliness and death anxiety in experimental group. Thus, the need for use of treatments focused on the mood and emotional problem of elderly population especially reducing of loneliness and death anxiety is necessary.