بررسي ميزان اثربخشي امپرازول و داكسي‌سيكلين به‌همراه محلول اريترومايسين موضعي در درمان ضايعات آكنه ولگاريس: كارآزمايي باليني تصادفي

Omeprazole versus doxycycline combination therapy with topical erythromycin the treatment of acne vulgaris: a randomized clinical trial

زمینه و هدف: به‌دلیل بروز عوارض و شكست درمانی تلاش جهت یافتن داروهای جدید برای بیماری آكنه ولگاریس كماكان در جریان است. امپرازول دارای اثرات آنتی‌باكتریال و آنتی‌آندروژنی بوده و می‌تواند درمان بالقوه آكنه ولگاریس باشد. پژوهش كنونی با هدف بررسی اثربخشی امپرازول توام با محلول اریترومایسین در مقایسه با داكسی‌سیكلین طراحی گردید. روش بررسی: در این مطالعه كارآزمایی بالینی، بیماران با آكنه متوسط مراجعه‌كننده به مركز تحقیقات بیماری‌های پوست و سالك اصفهان از مرداد ۱۳۹۳ تا آبان ۱۳۹۴ به‌طور تصادفی تحت درمان سه ماهه امپرازول به‌همراه محلول اریترومایسین ۴%، داكسی‌سیكلین به‌همراه محلول اریترومایسین ۴%، قرارگرفتند. معیارهای ورود شامل آكنه متوسط، عدم حساسیت به مهاركننده‌های پمپ پروتون، نداشتن بیماری فعال كبدی و كلیوی، عدم مصرف وارفارین، فنی‌تویین، دیازپام، سن بالاتر از ۱۲ سال بود. بارداری، شیردهی، سابقه حساسیت دارویی، مصرف فرآورده‌های موضعی (مانند رتینوییدها) و سابقه درمان سیستمیك آكنه یك ماه پیش از مطالعه، الیگومنوره، هیرسوتیسم، مصرف كنتراسپتیوهای خوراكی و بیماران با آكنه كنگولوباتا، آكنه فولمینانتو، آكنه بدن به‌تنهایی، معیارهای خروج بودند. پیش از شروع درمان بیماران از نظر هلیكوباكترپیلوری آزمایش شدند. یافته‌ها: میزان ضایعات التهابی و غیرالتهابی در هر دو گروه كاهش یافته و با سن ارتباط معكوس داشت (۰/۰۲P=). تست هلیكوباكترپیلوری با كاهش ضایعات ارتباطی نداشت. از لحاظ عوارض درمان و رضایتمندی بین دو گروه درمانی تفاوتی مشاهده نشد. درصد عوارض پوستی در گروه درمانی امپرازول و داكسی‌سیكلین به‌ترتیب ۲۰/۵۸% و ۱۱/۴۲% و عوارض غیرپوستی ۲/۹۴% و ۱۴/۲۸% بود. نتیجه‌گیری: امپرازول می‌تواند به‌عنوان یك درمان آلترناتیو موثر در درمان بیماران آكنه ولگاریس متوسط، به‌ویژه ضایعات غیرالتهابی مطرح گردد.

Background: Acne vulgaris is self-limiting, multifactorial disease involving sebaceous glands. Omeprazole is a proton pump inhibitor with in vitro antibacterial effects against staphylococcus aureus and anti-androgen that can be potential treatment of acne vulgaris. This study was designed to evaluate the efficacy of oral omeprazole and erythromycin 4% compared to doxycycline combination therapy in the treatment of acne vulgaris. Methods: In this clinical trial study, patients with moderate acne were referred to Skin Diseases and Leishmaniasis Research Center, Isfahan University of Medical Science, Iran, during August 2014 until November 2015 and were randomized into two groups receiving topical erythromycin 4% plus omeprazole (34 patients) or doxycycline (35 patients) for 3 months. Moderate acne, lack of sensitivity to proton pump inhibitors, lack of warfarin, phenytoin, diazepam consumption, lack of active liver or kidney disease, being older than 12 years, were considered as inclusion criteria. Pregnant or lactating patients, patients with drug allergy history, patients taking oral contraceptives, acne topical medications (including retinoids) or systemic treatment within 30 days of study, patients with oligomenorrhea, hirsutism, acne conglobata, acne fulminant or body acne alone were excluded from the study. All patients were tested for Helicobacter pylori test at the beginning of the study. Results: Both inflammatory and non-inflammatory lesions decreased in both groups with negative correlation with age (P< 0.05). There was no significant correlation between positive Helicobacter pylori test and inflammatory or non-inflammatory lesion reduction (P= 0.794, P= 0.514). Also, patient satisfaction and rate of total drug side effects was not different between two treatment groups. Rate of skin reactions was 20.58% in omeprazole treated group and 11.42% in doxycycline group. For side effects, other than skin it was 2.94% versus 14.28% respectively. Conclusion: Omeprazole could be suggested as an alternative for doxycycline in the treatment of patients with moderate acne vulgaris especially in non-inflammatory lesions.