رابطه كارآفريني سازماني با چابكي سازماني: آزمون نقش ميانجي تعهد سازماني (مورد مطالعه: كاركنان دانشگاه سمنان)

هدف اين پژوهش، بررسي جهت و پايداري روابط كارآفريني سازماني، تعهد سازماني و چابكي سازماني در كاركنان دانشگاه سمنان است. روش انجام پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل 486 نفر از كاركنان دانشگاه دولتي شهر سمنان هستند. نمونه گيري به روش تصادفي ساده انجام شده و تعداد 214 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه هاي استاندارد شده كارآفريني سازماني، چابكي سازماني و تعهد سازماني است. روايي محتوايي پرسشنامه از سوي تعدادي از صاحب نظران و روايي سازه با استفاده از تحليل عامل تاييدي مورد تاييد قرار گرفت. پايايي پرسشنامه ها به ترتيب، 92/0 براي كارآفريني سازماني، 87/0 براي تعهد سازماني و 91/0 براي چابكي سازماني به دست آمد. براي تجزيه و تحليل داده هاي پرسشنامه در بخش آمار استنباطي از آزمون هاي تي (T) تك نمونه اي، تحليل عاملي تاييدي و مدل ساختاري استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان داد كه كارآفريني سازماني هم به طور مستقيم و هم به طور غير مستقيم به واسطه تعهد سازماني نقش كليدي را در توسعه چابكي سازماني دارد. همچنين تعهد سازماني تاثير مثبت، مستقيم و معني دار بر چابكي سازماني دارد.