بررسي نقش سرمايۀ اجتماعي در امنيت محلات شهر تهران با رويكرد امنيت محله محور

يكي از رسالت‌هاي پليس محله، اقدام به همكاري گسترده با نهادهاي محلي و شهروندان به‌منظور حفظ بيشتر امنيت محلات است. پژوهش حاضر باهدف «بررسي نقش سرمايۀ اجتماعي در امنيت محلات شهر تهران با رويكرد امنيت محله انجام‌ شده است. روش اين تحقيق به دو صورت مطالعه اسنادي و پيمايشي (ابزار پرسشنامه) است. جامعۀ آماري تحقيق در منطقۀ شانزده تهران داراي سه كلانتري خزانۀ بخارايي، نازي‌آباد و جواديه است و حجم نمونه به تعداد 400 نفر از شهروندان اين منطقه در نظر گرفته شد. نحوۀ نمونه‌گيري به‌صورت تصادفي در دسترس انتخاب‌شده است و در انتها، با استفاده از نرم‌افزار ليزرل و SPSS به تجزيه‌ و تحليل داده‌ها و توصيف پرسشنامه پرداخته شد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه بين سرمايۀ اجتماعي و امنيت رابطۀ مستقيم وجود دارد. هر چه سرمايۀ اجتماعي در محلات پايين باشد، ميزان امنيت محلات نيز پايين است و بالعكس، هر چه سرمايۀ اجتماعي افزايش يابد، ميزان امنيت محلات نيز بالاتر مي‌رود و مشخص شد كه مشاركت عمومي ازجمله سرمايه‌هاي اجتماعي محسوب مي‌شود و هر چه مردم با نيروهاي پليس در برقراري امنيت محلات خود همكاري كنند، امنيت محله‌شان بالاتر مي‌رود و شهروندان با همسايگان و مسئولان محلي خود همكاري لازم را در جهت برقراري امنيت ايفا مي‌كردند. همچنين، اطلاع‌رساني همگاني و آموزش‌هاي لازم از قوانين و مقررات محلي از سوي نيروهاي پليس به آحاد جامعه نقش مؤثري نيز در برقراري امنيت محلات داشته است و شهروندان نسبت به عملكرد نيروي‌هاي انتظامي در برقراري امنيت اعتماد اجتماعي كامل داشتند.