بازنمايي معناي ذهني زمان آينده در پاره گفتارهاي زبان فارسي بر پايه‌ي نظريه‌ي معناشناسي پيش‌فرض

Representing Future Conceptualization in Persian Utterances in the Framework of Default Semantics

سخنگويان زبان غالباً وقوع رويدادها و وقايع را به لحاظ ذهني به زمان خاصي مربوط مي نمايند و بر همين مبنا گزاره هاي ذهني خود را در قالب زماني خاصي كه چارچوب آن عمدتاً توسط واژگان و دستور زبانشان تعيين مي شود قرار مي دهند. هدف اين مقاله ارائه بازنمايي معناي ذهني زمان آينده در زبان فارسي است. نظريه ي بازنمايي گفتمان از جمله نظريات معنايي است كه با ديدي پويا معناي پاره گفتارهاي زباني را بررسي كرده و بازنمايي صوري از اين معناي ذهني ارائه نموده است. نظريه ي معناشناسي پيش فرض نيز با در نظر گرفتن عوامل بافتي موقعيتي گفتار، باز نمايي صوري از معناي ذهني پاره گفتار ارائه نموده است. در اين پژوهش كفايت اين دو چارچوب براي ارائه بازنمايي مفهوم زمان آينده در زبان فارسي مورد بررسي قرار گرفته است. از آنجايي كه در زبان فارسي ساختارهاي مختلفي براي بيان مفهوم زمان آينده بكار مي روند و غالباً درك مفهوم زمان آينده از آنها تنها با تكيه بر عوامل واژگاني و دستوري امكان پذير نمي باشد، در اين مقاله نشان داده خواهد شد كه نظريه ي معنا شناسي پيش فرض كه عوامل متعددي از جمله استنتاج بافتيموقعيتي را در درك معنا دخيل دانسته و آنها را در بازنمايي معنا ارائه مي نمايد؛ چارچوب مناسب تري براي ارائه بازنمايي مفهوم زمان آينده در زبان فارسي خواهد بود.

Representing Future Conceptualization in Persian Utterances in the Framework of Default Semantics   Nader Jahangiri[1] Soheila Nourbakhsh Beidokhti[2]   Received: 2011/11/8                                                                                                                                                          Accepted: 2012/8/9     Abstract   This article deals with the representation of time conceptualization in Persian. Discourse Representation Theory and Default Semantics are semantic theories which have recently accounted for discourse representation. In this article, the capability of these frameworks in representing time conceptualization of Persian is explored. Due to the fact that time conceptualization in Persian is heavily based on pragmatic inferences, it seems that DRT theory which relies on formal factors of utterance to represent time are not an adequate framework to do this job. While, default semantics in which different sources of information including pragmatic inference are to be considered in merger representation, is proved to be an appropriate framework to represent time conceptualization in Persian.     Keywords: discourse representation, futurity conceptualization, utterance, default semantics   [1] Retired professor, Department of Linguistics, Ferdowsi University of Mashhad [2] Assistant professor, Department of foreign Language, Binaloud Institute of Higher Education in Mashhad (Corresponding Author); noorbakhsh@binaloud.ac.ir