حذف بندي در زبان فارسي، رويكردي كمينه گرا

Sluicing in Persian

در اين مقاله پديده ‘حذف بندي’ در زبان فارسي مورد بررسي قرار مي‌گيرد. چنين بررسي‌اي با معرفي انواع حذف بندي در زبان فارسي ( با مرجع و بدون مرجع آشكار ) واكنش حذف و تاثير آن را در هر يك مورد مطالعه قرار مي‌دهد. با مرور شواهد زبان فارسي نشان مي‌دهيم يكي از پرطرفدارترين تحليل‌هاي مطرح امروزي در توجيه اين نوع ساخت‌ها با نام ‘ تحليل حذف ’ پاسخگوي تمامي تنوعات دستوري جملات فارسي نيست. از اين رو با تكيه بر تحليل ديگري با نام ‘ تحليل كاربرد مجدد’ بر مبناي ديدگاه چانگ و همكاران (2011)، جملات فارسي را مورد بررسي قرار مي‌دهيم. چنين مطالعه‌اي با اين فرض به موضوع مي‌پردازد كه نشان دهد در تحليل چنين ساخت‌هايي، اتكاء صِرف به ملاحظات نحوي كفايت نمي‌كند و در بررسي شواهد زبان فارسي مي‌بايست به نكات معناييكاربردي نيز توجه كرد. اين پژوهش نشان مي‌دهد كه ملاحظات معنايي كاربردي مانند نشانه‌هاي كلامي، گزينش واژگاني ، ساخت موضوعي وجهت فعل در عملكرد چنين پديده نحوي نقش بسزايي ايفا مي‌كنند.

In this paper sluicing will be examined in Persian Language. This study introduces two subtypes of clausal ellipsis in this language named sluicing ( with antecedent) and sprouting ( without antecedent).Regarding the different types, their reaction will be evaluated to the clausal ellipsis. In this paper the Persian evidence confirms that the most popular approach called Deletion analysis is not able to answer the grammatical diversity in this language. Thus on the basis of another approach named ReUse analysis in Chung's et al framework (2011), sprouting is examined. The hypothesis is the variety of Persian sentences can not be responded by depending upon a bare syntactic approach named deletion approach. Besides syntactic considerations , pragmatic ones should be mentioned in this language such as argument structure, voice , case system ,discourse markers and lexical selection.