تلقي حقيقت‏ انگارانه مولوي از موضوع تجسّم اعمال

Rūmī’s Literal Approach to Embodiment of Actions

آموزه تجسّم اعمال به تبیین كیفیت پاداش و كیفر اخروی می‏پردازد. در الهیات اسلامی، دو تفسیر متفاوت درباره این موضوع ارائه شده است: الف- تفسیرحقیقت‏انگارانه، ب- تفسیر مجازانگارانه. تصدیق هریك از این دو دیدگاه بر نوع بینش و رفتار انسان در دنیا و ارزیابی آدمی از چگونگی حیات آخرت تأثیر خاصی دارد. پذیرش تلقی حقیقت‏انگارانه از تجسّم اعمال تقویت باور به روز جزا و تخلّف‏ناپذیری پاداش و كیفر اخروی و مدیریت هرچه بیشتر انسان بر افكار و اعمال خود را به دنبال دارد. هدف نگارندگان مقاله پیش رو بررسی مسأله تجسّم اعمال، مزیت تلقی حقیقت‏انگارانه از موضوع تجسّم اعمال نسبت به تفسیر مجازانگارانه، و روایت حقیقت‏انگارانه مولوی از موضوع تجسّم اعمال با روش توصیفی – تحلیلی است. نتیجه آنكه در تلقی حقیقت‏انگارانه مولوی از تجسّم اعمال، تبیین موضوع پاداش و كیفر اخروی اعمال انسان معقول‏تر وعادلانه‏تر به‏نظر می‏رسد و تأثیر تفكر و عمل آدمی در كیفیت سرنوشت اخروی‏اش به نحو جدّی‏تری مورد تأكید قرار می‏گیرد.

Embodiment of actions is an expression that explains reward and punishment of people’s good or bad deeds on the Day of Judgment. In Islamic theology, two different interpretations have been proposed to explain it: a-figurative interpretation, b-literal interpretation. Approving any of these two views affects human beliefs, behavior and changes one’s view about the Day of Resurrection. Approving literal interpretation leads to strengthen the faith to the Day of Judgment, to acceptance of being certain Divine reward and punishment and to manage one’s behavior and views. By using the descriptive-analytical method, the authors of the present article try to consider embodiment of actions, the advantage of literal interpretation over figurative one and to study Jalāl ad-Dīn Muhammad Rūmī’s literal interpretation about embodiment of actions. As a result, Rūmī’s literal account of embodiment of actions is reasonable; it explains better the Divine reward and punishment and shows the influence of manʹs good and bad deeds in the hereafter.