اثربخشي آموزش مديريت تعلل بر افزايش خودكارآمدي و راهبردهاي يادگيري و كاهش تعلل ورزي و اجتناب از شكست

تعلل ورزي، با توجه به پيچيدگي و مولفه هاي شناختي، عاطفي و رفتاري آن، تظاهرات گوناگوني دارد كه متداول ترين شكل آن به صورت، تعلل ورزي تحصيلي است. هدف از انجام اين پژوهش تعيين اثربخشي آموزش مديريت تعلل بر افزايش خودكارآمدي و راهبردهاي يادگيري و كاهش اجتناب از شكست و تعلل ورزي بود. تعداد 30 دختر دانشجوي دانشگاه خليج فارس بوشهر در اين پژوهش شركت كردند و به پرسشنامه گرايش تعلل ورزي تحصيلي (APOQ)، پرسشنامه انگيزشي- شناختي (MCQ) و پرسشنامه انگيزش و التزام تحصيلي (MES) پاسخ دادند. نتايج نشان دادند كه آموزش مديريت تعلل باعث افزايش معنادار در انتظار موفقيت، ارزش تكليف، سازماندهي، مرور، خودتنظيمي فراشناختي، و خودكارآمدي مي ­شود. هم­ چنين نتايج نشان داد كه آموزش مديريت تعلل موجب كاهش معنادار در تعلل ورزي و اجتناب از شكست مي ­شود. بيشترين ميزان تفاوت بين دو گروه آزمايش و كنترل در متغيرهاي تعلل ورزي، خودكارآمدي و فراشناخت بود. جهت بررسي ماندگاري مداخله پژوهش، نتايج نشان داد كه اثرات آزمايش در پيگيري نيز حفظ شد. بر اساس يافته هاي اين پژوهش، مي توان نتيجه گرفت كه آموزش مديريت تعلل از كارايي لازم جهت افزايش راهبردهاي شناختي و انگيزشي برخوردار است و درمانگران و متخصصين امور آموزش مي ­توانند از اين مداخله جهت بهبود راهبردهاي يادگيري و اصلاح تعلل ورزي استفاده نمايند.