ارزيابي توان سرزمين براي شناسايي مناطق مناسب توسعه گردشگري با استفاده از فرآيند تحليل شبكه اي (ANP)

در اين تحقيق به منظور تخصيص اراضي براي توسعه اكوتوريسم از روش ارزيابي چند معياره مبتني بر فرآيند تحليل شبكه اي و منطق فازي استفاده گرديد. معيارهاي اكولوژيكي شامل خاك، اقليم، منابع آب، زمين شناسي و فيزيوگرافي و معيارهاي اقتصادي و اجتماعي شامل كاربري اراضي، فاصله از جاده، فاصله از اراضي ساخته شده، فاصله از جاذبه هاي ديدني و فاصله از امكانات گردشگري شناسايي و به روش فازي كمي شدند. جهت تهيه نقشه كاربري اراضي از داده هاي سنجنده OLI ماهواره لندست 8 استفاده شده است. عمليات برداشت زميني در تير 1394 انجام شد. سپس اقدام به رتبه بندي عوامل موثر در تخصيص اراضي به اكوتوريسم با استفاده از روش فرآيند تحليل شبكه اي گرديد. در آخرين گام با استفاده از عملگر تركيب خطي وزني (WLC) كليه لايه هاي اطلاعاتي در محيط ArcGIS®10.1 تلفيق شدند و نقشه نهايي توان توسعه اكوتوريسم تهيه گرديد. به منظور صحت طبقه بندي به صورت تصادفي 20 درصد از واحدهاي همگن داراي قابليت براي اكوتوريسم در عرصه بررسي و مشخص گرديد كه 94 درصد از واحدهاي شناسايي شده به تفكيك توان طبقات با شرايط طبيعي سرزمين انطباق دارد. نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه معيارهاي اكولوژيكي مجموعاً 64/0 از وزن نهايي را به خود اختصاص داده و اين نشانه دخالت بيشتر معيارهاي اكولوژيكي در ايجاد قابليت براي اكوتوريسم مي باشد. همچنين از كل سطح عرصه 2/75 درصد داراي توان براي توسعه اكوتوريسم و 8/24 درصد از سطح منطقه فاقد توان مي باشد. از مناطق باقابليت قابل قبول ازنظر كاربري اكوتوريسم، حدود 32/30 درصد از سطح منطقه داراي توان زياد مي باشد. استفاده توام از منطق فازي و روش ANP در تعيين ارجحيت و وزن معيارها نسبت به يكديگر شرايط منطقي تر و انعطاف پذيرتري را براي ارزيابي به روش WLC فراهم مي كند.