بررسي سير تحول نقش هارپي در هنر ايران (از دوران پيش از تاريخ تا دوران معاصر)

هارپي به‌عنوان مخلوقي تركيبي، قدمتي طولاني در هنر ايران دارد و بايد خاستگاه آن را در هنر پيش از تاريخ جست. اين نقش به‌عنوان موجود تركيبي انسان پرنده، با اساطير كهن گره خورده است و در گذر زمان، در فرم مشخص و مفاهيم متفاوت استمرار ‌‌يافته ‌‌است. هارپي را در دوران پيش ‌‌از تاريخ، حامل مردگان به جهان ديگر تصوير مي‌‌كردند كه در دوران تاريخي با مفاهيم اسطوره‌‌اي پيوند خورد و در دورۀ اسلامي با مفاهيم قدسي متمايز شد. در دوران معاصر نيز جدا از مفاهيم سنتي‌اش با ذهنيات هنرمندان درآميخت. اين مقاله بر آن است تا به بررسي نقش هارپي و سير تحول آن در هنر ايران بپردازد. تحقيق پيش رو به روش اسنادي و مطالعات كتابخانه‌‌اي با استفاده از منابع مختلفي صورت گرفته و از سايت‌‌هاي معتبر همچون سايت موزۀ متروپوليتن در كنار تورق بيش از پنجاه جلد كتاب در باب هنر ايران، براي دستيابي به مجموعه‌اي از تصاوير هارپي بهره گرفته شده است. از آنجا كه نقش مزبور، در هنر معاصر يكي از معرف‌‌هاي هنر سنتي است، نياز به ريشه‌‌يابي و آشنايي با مفاهيم آن احساس مي‌شود. نتيجۀ مقاله نشان مي‌‌دهد نقش هارپي با حفظ فرم اصلي‌اش، در دوره‌‌هاي مختلف مفاهيم متغير را عرضه مي‌‌دارد؛ اما به‌واسطۀ جوهرۀ وجودي‌اش (انسانپرنده) همواره با مفاهيم معنوي و آسماني در ارتباط است.