بررسي اثر بخشي قصه خواني بر تعاملات اجتماعي كودكان پسر مبتلا به اختلال اوتيسم

The Study of Storytelling Effectiveness on Social Interaction of Boys with Autism Spectrum Disorder

زمينه و هدف: اختلال طيف اوتيسم (ASD) اختلال عصب شناختي پيچيده اي است كه منجر به افت عمده در تعاملات اجتماعي ميشود. گزارش شده است قصه خواني، الگوهايي از مهارتهاي ارتباطي و رفتاري و شيوه هاي مناسب برخورد در موقعيت هاي مختلف ارتباطيرا در رابطه افراد مختلف با كودكان ASD ارائه داده است. اين مطالعه با هدف بررسي اثر بخشي قصه خواني بر تعاملات اجتماعي كودكان پسرASD انجام شد. روش بررسي: اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون بود. جامعه ي آماري اين پژوهش همه دانش آموزان پسر مقطع ابتدايي ASD مدارس دولتي و نيمه دولتي شهر كرج در سال 1394 بودند. در مجموع 24 دانش آموز با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه جايگزين شدند. گروه آزمايش 120 جلسه 30 دقيقه اي تحت تاثير متغير قصه خواني قرار گرفتند و گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكردند. تعاملات اجتماعي كودكان ASDبه وسيله ي مقياس الگوريتم رفتار فعلي ADIR مورد اندازه گيري قرار گرفت. داده ها با استفاده ازنرم افزار 19 SPSSو با روش كوواريانس تحليل شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد كه قبل از مداخله، ميانگين و انحراف معيار تعاملات اجتماعي گروه قصه خواني 055/1±75/28 بود، اما پس از مداخله ميانگين و انحراف معيار تعاملات اجتماعي گروه قصه خواني 53/2&±91/19 شد. نتايج نشان داد كه قصه خواني به طور معناداري منجر به افزايش تعاملات اجتماعي كودكان ASD شد. نتيجه گيري: نتايج به دست آمده قابليت كاربرد قصه خواني و ساختار آن در بهبود تعاملات اجتماعي كودكان ASD را نشان داد.

Background and Objective: Autism Spectrum Disorder (ASD) is a complex neurological disorder that leads to the loss of social interactions. It is reported that storytelling provides templates for communication, behavior skills and the proper way of communication in diverse states with different people for autistic children.  This study aimed to investigate the effectiveness of storytelling on the social interaction of boys with ASD. Materials and Methods: This Quasiexperimental study with a pre and posttest were designed for this project. Elementary school students diagnosed with ASD in governmental and nongovernmental schools located in the city of Karaj in the year 2015 comprised the study population. Overall, 24 students were selected by convenience sampling and were randomly assigned into two groups. The examination group was provided 120 storytelling sessions for 30 minutes and the control group received no intervention. Social interactions of the children were measured by current treatment algorithm (ADIR (. SPSS19 software and covariance method were used for data analysis. Results: Before and after intervention the mean and standard deviation of social interaction storytelling group was 28/75 &±1/055 and 19/91&±2/53, respectively. Conclusion: The results showed that storytelling lead to a significant increase in social interactions of children with ASD. The application of storytelling could benefit the social interactions of autistic children.