بررسي اثر گرمايش ماكروويو بر خودترميمي مخلوط هاي آسفالتي حاوي الياف رسانا

بتن آسفالتي يك ماده خودترميم است و هنگامي كه در معرض دوره هاي استراحت قرار مي گيرد، قادر است به‏صورت خودكار خرابي ها را ترميم نمايد. ترميم بتن آسفالتي، بهبود مقاومت و سفتي آن، به دليل بسته شدن ترك هاي داخلي، مي باشد. با اين حال، ميزان ترميم در دماي محيط، به ويژه در دماي كم، آهسته است و نمي توان جريان ترافيك روي جاده را براي رسيدن به ترميم كافي مسدود نمود. علاوه بر اين، خودترميمي بتن آسفالتي به‏طور قابل توجهي به دما وابسته است و هنگامي كه روسازي در معرض دماي بيشتر قرار گيرد، ميزان ترميم افزايش مي يابد. در اين تحقيق، به منظور افزايش ظرفيت خودترميمي بتن آسفالتي از طريق افزايش دما، فرايند گرمايش ماكروويو استفاده شد. به منظور افزايش بازدهي گرمايش توسط ماكروويو، مقادير مختلف فيبر كربن و الياف آهن به مخلوط آسفالتي اضافه شد. طبق نتايج آزمايش تعيين نوع و درصد الياف بهينه، مشخص گرديد كه نمونه هاي حاوي فيبر كربن بازدهي بهتري نسبت به نمونه هاي حاوي الياف آهن دارند. همچنين، درصد بهينه فيبر كربن برابر 2/0 درصد وزن كل مخلوط آسفالتي به‏دست آمده است. علاوه بر اين، به منظور بررسي فرايند خودترميمي در مخلوط آسفالتي، نمونه هاي ساخته شده تحت آزمايش تعيين عمر خستگي، آزمايش دوام كانتابرو و آزمايش مقاومت كششي غير مستقيم قرار گرفتند. نتايج آزمايش‏ها نشان داد كه اعمال گرمايش سبب افزايش ميزان ترميم عمر خستگي و مقاومت كششي مي گردد و نمونه هاي تخريب شده مي توانند بخشي از خصوصيات از دست رفته خود را بازيابند. همچنين،، با افزايش دماي گرمايش، ميزان ترميم افزايش مي يابد. علاوه بر اين، مشخص گرديد كه گرمايش نبايستي خيلي دير اعمال گردد. نتايج آزمايش دوام كانتابرو نشان مي دهد كه چنانچه در بين دوران ها گرمايش اعمال گردد، به‏دليل افزايش چسبندگي ميان قير و سنگدانه، شاهد كاهش جدايي سنگدانه خواهيم بود.