شناسايي آسيب در پايه هاي پل‏هاي بتن آرمه تحت ارتعاش محيطي به كمك روش بهينه يابي

امروزه، استفاده از الگوريتم‏هاي فراابتكاري به طور گسترده اي در جهت شناسايي آسيب در سازه ها استفاده مي شود. در حالي كه در اين مقاله سعي شده به دور از اين الگوريتم‏ها و صرفاً از روش‏هاي كلاسيك و رياضي بهينه يابي كه درك فيزيكي بهتري به ما مي دهند استفاده شود.در اين مقاله، روش جديدي براي تشخيص آسيب هاي محيطي ايجاد شده در پايه هاي پل‏ها به صورت مسئله معكوس پيشنهاد شده است. در اين روش،در ابتدا، با توجه به يك سناريوي مشخص آسيب، درصد آسيب و موقعيت آن فرض مي شود. سپس، با فرض محدود بودن اطلاعات ارتعاشي، با استفاده از روش بهينه يابي و تعريف تابع هدف براي عضو خمشي محوري پايه پل، مقدار متغير (درصد كاهش سختي) به دست مي آيد. با توجه به خطي در نظر گرفتن آسيب در حد پوسته پوسته شدن بتن، و با استفاده از روش بهينه يابي خطي به روش سيمپلكس، حداقل ميزان خطاي ايجاد شده در سه حالت مورد بررسي، مقادير 7/0، 1/0 و 45/1 درصد (اكثر مواقع سه رابطه) به دست آمد كه بيانگر انطباق خوب بين نتايج روش پيشنهادي و مقادير اوليه مي باشد. براي صحت سنجي مدل‏سازي، از يك نمونه آزمايشگاهي استفاده شد. بررسي نتايج آزمايشگاهي و تحليلي نشان مي دهد كه روش پيشنهادي براي شناسايي آسيب در پايه پل‏هاي بتن آرمه، با دقت زيادي مي‏تواند استفاده شود.