ارزيابي تغييرات كاربري اراضي و تحليل روند بيابان زايي اقليمي چاله گاو خوني

تالاب گاوخوني به لحاظ شرايط جغرافيايي، زيست محيطي و سه فاكتور آب شناسي، زيست شناسي و بوم شناسي از نادرترين تالاب هاي ايران به شمار مي رود كه در سال هاي اخير به علت تغييرات شرايط اقليمي، آلودگي و حركت شن هاي روان در معرض تغيير و تحول قرار گرفته است. در اين تحقيق سعي برآن است كه با شناسايي روند تغييرات كاربري اراضي اين محدوده در بازه ي زماني 17 ساله و همچنين با استفاده از تغييرات دو عنصر اصلي تشكيل دهنده ساختار اقليم (دما و بارش) در ايستگا ه هاي سينوپتيك ورزنه و اصفهان بتوان شرايط بيابانزايي منطقه مورد مطالعه را مشخص كرد و به نوعي به مديريت زيست محيطي اين چاله كمك نمود. بدين منظور ابتدا تصاوير ماهواره اي ETM+ منطقه ي مطالعاتي طي سال هاي 1990، 1999 و 2006 تهيه و در محيط ENVIوGIS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت تا اطلاعات مورد نياز براي ارزيابي روند تغييرات به صورت كمي به دست آيد. نتايج به دست آمده از اين بررسي نشان داد كه به دليل تخريب تالاب، پديده هاي مرتبط با آن مانند تنوع و تراكم پوشش گياهي و مساحت بخش آبگير كاهش پيدا كرده است. در ادامه به منظور تحليل بيابانزايي از ديدگاه اقليمي، ابتدا با استفاده از روش تجربي ترنت وايت، تغييرات تبخير و تعرق در ايستگاه هاي ورزنه و اصفهان ارزيابي و در نهايت روند اين تغييرات، همچنين دماها و بارش با روش من كندال و سنس استيميتور محاسبه گرديد. نتايج نشان داد كه مولفه هاي دما و تبخير و تعرق در اكثر ماه هاي سال مخصوصا فصول تابستان و پاييز روند افزايشي قابل توجهي دارند از طرف ديگر پارامتر بارش در اين دو فصل هرچند روند مشخصي ندارد اما مقدار آن كاهش يافته است در واقع مجموع اين عوامل شرايط بيابانزايي را در محدوده ي مورد مطالعه تشديد كرده است.