برآورد پتانسيل توليد رسوب ناشي از فرسايش بادي در اراضي منطقه عبدالخان (شوش) با استفاده از مدل ايريفر

تعيين حساسيت نسبي اراضي به فرسايش بادي و شناخت عوامل موثر بر آن به منظور الويت بندي و مديريت عمليات حفاظت خاك و كنترل عوامل آن، ضروري است. در اين تحقيق از مدل IRIFR1 به منظور تعيين پتانسيل توليد رسوبات بادي در اراضي منطقه عبدالخان استفاده شده است. در اين راستا 9 عامل تعريف شده موثر مورد بررسي و امتيازات هر بخش در منطقه محاسبه شد و ميزان رسوب دهي ساليانه منطقه موردنظر برآورد شد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه در منطقه مورد بررسي 35/290 هكتار معادل 21/10 درصد از كل منطقه در كلاس كم، 7/424 هكتار معادل 93/14 درصد در كلاس متوسط، 16/1516 هكتار معادل 34/53 درصد در كلاس زياد و 57/611 هكتار معادل 51/21 درصد از كل منطقه در كلاس خيلي زياد از نظر توليد رسوب و فرسايش بادي قرار دارد. در كل، ميانگين شدت فرسايش بادي منطقه مورد نظر با 55/79 امتياز و ميانگين پتانسيل توليد رسوب ويژه ساليانه منطقه مورد نظر با 64/3302 تن در كيلومتر مربع از نظر كيفي داراي درجه زياد (شديد) مي باشد. در بين عوامل موثر در فرسايش بادي در مدل IRIFR، عامل سرعت و وضعيت باد و همچنين بافت خاك و پوشش سطح آن مهمترين عوامل موثر در فرسايش بادي و پتانسيل توليد رسوب در منطقه مورد مطالعه مي باشند.